Circiter an. DCCCC. LXXIX

[Commentarius]

Anastasius, Episcopus Senonensis in Gallia (S.)

[1] Senonensis in Gallia Archiepiscopus LX. memoratur a Claudio Roberto, Ioanne Chenu, & Demochare, Anastasius. Hunc Andreas Saussayus in Supplemento Martyrologij Gallicani inter Sanctos connumerat, his verbis: Apud Senonas S. Anastasij Episcopi & Confessoris, sanctitatis & abstinētiæ exemplis ac meritis clari.

[2] [S. Anastasij natalis.] De eo hæc tradit anonymus monachus S. Mariani in sua chronologia: Archembaldo mortuo eligitur Anastasius vir Deo dignus. [Abstinentia, aliæq; virtutes.] Hic miræ sanctitatis & abstinentiæ fuit, vigiliarum amator continuus, & eleemosynarum distributor largissimus, Clericorum nutritor, monachorum potissimum venerator. Hic ab illo die quo Sacerdotium sumpsit vsque ad finem vite carnem non comedit, nec indutus est lino, sed semper vsus est cilicio. Huic B. Sauinianus apparuit comminans & contestans, vt ecclesiam S. Petri restrueret. Tunc sanctus Præsul locum sanctum reparare cœpit, [Publica opera.] monachos reuocare, terras prædiaque redimere. Ecclesiam quoque S. Stephani perfecte reparasset, nisi citius ex hoc mundo migrasset. Qua nocte autem obiit, cuidam germanæ ipsius sanctimoniali in monasterio S. Faræ Angelus Domini apparuit, dicens: Sciatis hac nocte S. Anastasium ad Dominum migrauisse; surgite itaque & hymnos Domino decantate. [Mors ab Angelo alibi nuntiata.] Quæ surgentes & diem notarunt & horam, & ita inuenerunt factum, sicut ab Angelo fuerat nuntiatum. Post S. Anastasium Seuinus præfuit, vir Deo deuotus. Ita ille; ac paullo post: Hic iacturam monasterij S. Petri viui, quam Anastasius prædecessor suus releuare cœperat, in pristinum restituit statum. Est monasterium hoc lōge antiquissimum, vulgo S. Pierre le vif, & S. Pere. De eo XXVI. Augusti in vita S. Ebbonis, & alibi agemus.

[3] S. Sauinianus siue Sabinianus, Senonum Apostolus, celebratur in Martyrologio Romano XXXI. Decembris; nos de eo agemus XIX. Octobris. S. Stephani Metropolitana ecclesia, quam Anastasius reparare cupiebat, incensa & euersa erat sub Archembaldo, restaurata a Seuino. De S. Faræ nobilissimo monasterio agemus in ipsius vita VII. Decembris.

[4] S. Anastasium sedisse ait Cl. Robertus annos X. mensem 1. dies XIII. obiisse anno DCCCCLXXVIII. Sed vt sibi constet, cum dicat decessisse Archembaldū an. DCCCCLXVIII. intelligenda hæc sunt veteri more Gallicano, quo annum a Paschate auspicabantur; atque ita ordinatus dicetur Anastasius anno DCCCCLXVIII. die XXIV. vel XXV. Nouembris, obiiße VII. Ianuarij an. DCCCCLXXIX. qui tum vsque ad Pascha censebatur DCCCCLXXVIII.