Einleitung Oktober XII

Van Hecke, Josephus
Bossue, Benjaminus
De Buck, Victor
Carpentier, Eduardus
De Buck, Remigius
Mantagne, Henricus

Acta Sanctorum Octobris, ex Latinis & Græcis, aliarumque gentium Monumentis, servata primigenia veterum Scriptorum phrasi, Collecta et Digesta, Commentariisque & Observationibus Illustrata a Josepho van Hecke, Benjamino Bossue, Victore de Buck, Eduardo Carpentier, Remigio de Buck et Henrico Matagne, e Societate Jesu Presbyteris Theologis. Tomus XII, quo dies vigesimus septimus et octavus, et partim vigesimus sextus et nonus continentur.

Brussels
Typis Francisci Vromant 1867

[2], xxx, [2], 1024 p.; ill.

ACTA
SANCTORUM
OCTOBRIS
EX LATINIS ET GRÆCIS ALIARUMQUE GENTIUM MONUMENTIS, SERVATA PRIMIGENIA VETERUM SCRIPTORUM PHRASI
COLLECTA ET DIGESTA
COMMENTARIISQUE ET OBSERVATIONIBUS ILLUSTRATA
A
Josepho VAN HECKE, Benjamino BOSSUE, Victore DE BUCK, Eduardo CARPENTIER,
Remigio DE BUCK et Henrico Matagne
SOCIETATIS JESU PRESBYTERIS THEOLOGIS
TOMUS XII
Quo dies vigesimus septimus et octavus, et partim vigesimus sextus et nonus continentur.

BRUXELLIS
TYPIS FRANCISCI VROMANT MDCCCLXVII

[Praefatio]

ACTA SANCTORVM OMNIVM
ANNVNTIATA A. MDCVII
PVBLICARI COEPTA A. MDCXLIII
INTERMISSA A. MDCCXCVI
RESVMPTA A. MDCCCXXXVII

Hoc a multis dictum atque inculcatum, maxime ab his qui in legendis Actis sanctorum plurimum versati sint, numquam futurum fuisse ut iis colligendis initium daretur si a Rosweydo atque deinde a Bollando, operis principibus, intellectum fuisset quantam molem aggrederentur. Atque nunc, quum trigesimus currit annus ex quo post quadraginta annorum intermissionem a novis omnino hominibus eorum editio resumpta est, quum tam diuturna docti sumus experientia quantæ undique circumstent difficultates, quum et mente conceptam habemus imaginem perfectionis, opere plane inimitabilem, hæc frequenter animum subit cogitatio quomodo rem tantam suscipiendam esse senserint regii magistratus, ordines publici et imprimis superiores nostri. Libri erant nulli, homines imparati, collectio Vitarum, olim a decessoribus undequaque conquisitarum, non integra. Sed tum ab sanguinolentis bellis et totius fere Europæ conversione vix reviviscebat historia, neque multis compertum erat quam longinquus percurrendus esset tractus; ut denuo vix quisquam viderit quantus susciperetur labor. Sed postquam historica scientia adolevit iterum; quum in omnibus fere Europæ regionibus in antiqua monumenta incredibili diligentia inquisitum est; quum archæologia ultimos recessus sibi apertos esse voluit; quum geographia et topographia antiqua omnia loca et hominum sedes explorare instituit; quum (ut uno verbo omnia concludam) omnes veterum rerum rationes eruditi scrutari inceperunt; quisnam homo, compertum habens nihil in his a Bollandiano opere alienum esse, non videat nos tanto pondere quasi opprimi? Non enim scribenda nobis est historia ecclesiastica, quæ nonnisi res majores, et in aperto fere positas, curat; sed ut summorum virorum gesta prosequimur, sic quoque tenuium et obscurorum. Neque in uno sæculo consistimus, sed jam societas nobis est cum apostolis et primævis martyribus, jam cum recentiorum temporum confessoribus et virginibus. Neque unum monasterium, una diœcesis, una regio nos detinet: sed (ut hic præsens tomus testimonio est) versamur in Syria, in Palæstina, in Asia, Constantinopoli, in Archipelago, in Thracia, in Iberia seu Georgia, in Istria, in Italia, in Germania, in Galliis, in Belgio, in Anglia, in Scotia, in Hibernia, in Armorica, in Hispania, in Africa, in Ægypto, in Thebaide, in Æthiopia, in Arabia, in Mesopotamia. Atque in aliis tomis Russia nobis lustranda fuit, Græcia, Bulgaria, Servia, Polonia, Suecia, Norwegia, Islandia, Dania, Helvetia et reliquæ fere terræ omnes, ad quas Christi nomen pervenit. Neque uspiam diu nobis morari licet, quoniam kalendariorum ratio, quæ lex nostra est, neque temporum continuationem novit, neque locorum vicinitatem, sed sola fortuna regitur; quum natales sanctorum aut a morte, aut a translationibus reliquiarum, aut ab aliis id genus celebritatibus, quæ universim cæco quasi casu factæ sunt, fundamentum ducant. Quid, quod plurimorum sanctorum cultus sæcula omnia superavit et magnam orbis partem implevit? In declarandis autem sanctorum gestis quantum valeat et morum et legum notitia, quis non videat? Sed in his exstitit summa varietas, quæ non tantum ex gentium diversitate, sed ex ipsa rebus humanis omnibus insita inconstantia orta est et continuo oritur. Nihil universalius, nihil firmius statutis ecclesiasticis et monasticis: quanta tamen in his plerisque mutabilitas, quanta differentia et quam perpetuæ conversiones! Dissimilitudines multo majores deprehenduntur in re rustica, urbana, domestica, politica. Quæ autem archæologiæ partes ad sanctorum Vitas non pertineant? An ritus sacri? An ritus profani? An ordo judiciorum? An militia? An artium liberalium et fabrilium monumenta et vices, mercaturæ priscæ rationes et formæ, agrorum, villarum et familiarum administratio et compositio infinite varia? An epigraphica, numismatica, diplomatica? An ratio temporum, festorum mutationes, martyrologiorum origines et vices? An demum divisiones regionariæ ecclesiasticæ et politicæ, nominum topographicorum versationes continuæ, singulorum locorum historia? Quid de arte critica dicam, in discernendis documentorum momentis prorsus posita? Quid de historia literaria et bibliographia, quæ quasi claves sunt scientiarum sacrarii? Neque vulgaribus libris nobis esse contentis licet; sed (quantum fieri potest) bibendum ex fontibus, non ex rivis. Nullæ itaque linguæ, quibus libri cum eruditione aliqua conscripti sint, collegio nostro prorsus ignotæ esse possunt: atque in hoc tomo et in superiori vestigia hujus rei lector detegere poterit. Verumtamen is iniquus erit arbiter qui nos velit omnia scire, in omnibus diligenter versatos esse, in omnibus excellere. Hoc unum postulari potest ut non ita inscii simus ut nesciamus dubitare; qua dubitatione ad quærendum incitemur. Sed si, in quærendo regno cælorum, qui quærit invenit; eadem promissio de rebus historicis facta non est. Quærimus itaque sæpius et non invenimus; quærimus et falso lumine decipimur; quærimus et per imbecillitatem humanam perperam intelligimus, aut quæ novimus per memoriæ defectionem obliviscimur. Et quantumcumque caveatur ab opinionum vanitate, quæ cum lacte bibuntur, ab humano commercio accipiuntur temere, aut ex indoctis hauriuntur libris; quis tantopere sui certus est ut nihil admittat, nihil dicat, nihil scribat, quin ad firmissimæ veritatis normam, quasi ad coticulam, probaverit? Deinde, quamquam, si et breve temporis spatium consideretur, et facultatum nostrarum habeatur ratio, bibliotheca nostra aspernanda non sit, continuum tamen librorum defectum experimur, quem non expleat civitatis non academicæ bibliotheca publica. Labimur itaque sæpius, neque possumus non labi; adeoque nobis numquam spes fuit errores vitandi omnes. Hoc unum conamur ut in rebus exteris scriptores assequamur domesticos, non optimos, sed bonos; satis habentes, si errores nostri popularium diligentiam excitent aut quæstionum propositio alios ad veritatem detegendam vindicandamque inducat. Non enim errores omnes funesti sunt aut periculosi, sed ne inutiles quidem. Quoties ipsimet ex alienis erroribus utilitatem capimus, viam meliorem ingressi? Quamquam autem hic finis nihil splendoris habeat, tantis tamen obsitus est difficultatibus ut, dum hæc scripsimus, animum fere desponderimus, immensa rerum varietate et mole obstupefacti. Et certe quotusquisque servantissimus æqui non sentiet nobis opus magis esse incitamento quam animi infractione? Neque est quod conqueramur: nam, si pauci aliqui sibi proposuerint Actorum sanctorum editionem impedire et denuo interrumpere, quot præclari viri in Germania, in Anglia, in Gallia, in Belgio atque in ipsis nostris comitiis publicis cum ministris regiis pro nobis stant? Jam alio tempore designavimus alios; nunc præclarum Flandriæ historicum, baronem Kervyn de Lettenhove, et eruditum in universitate Lovaniensi catholica professorem, Joannem Josephum Thonissen, nuncupabimus, qui post editum superiorem tomum adversus novas impugnationes nostrum arripuerunt patrocinium. Quod itaque quam arduum sit opus nostrum explicuimus, nihil prorsus cogitavimus aliud quam lectorum sollicitare clementiam.

SYNOPSIS ACTORUM SANCTORUM TOMI DUODECIMI OCTOBRIS

[Praefatio]

Quemadmodum propter rerum abundantiam superiori tomo concludere non potuimus Acta sanctorum omnium qui die vigesima sexta octobris colantur, sic quoque nunc in similem necessitatem adducti fuimus; ita ut media fere pars sanctorum qui die vigesima nona octobris celebrandi sint ad proximum volumen referri debuerit. Continet itaque præsens tomus quaterna sanctorum Acta, ex die vigesima sexta hujus mensis reliqua, cum diatriba de duobus fabulosis Macchiavelliis; septuaginta novem nomina ad diem vigesimam septimam; sexaginta duo cum appendice de Abramio, episcopo Ephesino, ad diem vigesimam octavam; et demum viginti et unum ad diem vigesimum nonum: universim centum sexaginta sex, præter bis mille et quatuor anonymos martyres. Quorum omnium gesta, quantum ea assequi potuimus, continentur commentariis, memoriis, appendicibus aut aliis id genus titulis octoginta et uno. Singula autem virorum nomina hoc loco pro majorum institutis in tres classes seu status dividenda sunt; nempe in statum ecclesiasticum, monasticum et sæcularem; quibus demum accedet sanctarum feminarum manipulus. Sed neque satis certæ sunt hæ series et definitæ; nam, præterquam quod omnium sanctorum conditio cognita non est, plerique episcopi et presbyteri simul monachi fuerunt, et in martyrum turmis episcopi aliquando immixti sunt laicis, viri feminis. Verum sufficit hæc monuisse.

STATUS ECCLESIASTICUS.

Ante episcoporum ordinem quasi procedunt duo sancti apostoli Simon Chananæus et Thaddæus, qui et Judas. De utriusque natalibus, templis et reliquiarum fatis collata sunt complura; sed operosius quæsitum in quibus regionibus Christi fidem prædicaverint et quibus discerniculis ab aliis distinguendi sint. Gradus inde factus ad S. Thaddæum, qui et Addæus, cujus commercium cum Abgaro rege examinandum fuit. Qua occasione nunc primum latine edita est Doctrina Addæi apostoli, monumentum historicum potius quam dogmaticum, prius a Curetone syriace et anglice in lucem datum. Hinc si in Asiam Minorem deflectimus, ætate proximus est S. Thraseas, episcopus Eumeniæ in Phrygia, et qui cum eo diversis in civitatibus martyrium fecerunt Polycarpus, Cajus seu Gajus, Alexander, Neon, Diodorus, Metrobius et quatuor anonymi. De S. Thrasea dictum jam fuerat; sed necesse fuit ejus refricare memoriam, tum quoniam hac die in Martyrologio Hieronymiano celebratur, tum quoniam secus dici non poterat de præstantissimo sæculi IV Martyrologio Syriaco, quod non ita pridem edidit Wrightius et in quo hac quoque die ejus continebatur nomen. In hoc enim Martyrologio deprehendimus tandem, non quidem fontem orientalem Martyrologii Hieronymiani (natales enim non ubique conveniunt), sed fontem omnino proximum. Hoc enim jam certum est Gallum, qui Martyrologium Hieronymianum consarcinavit, usum esse versione latina pessima Martyrologii cujusdam Syriaci, ex exemplari græco desumpti; quod græcum exemplar an Eusebii Cæsariensis fuerit, disputabitur alio tempore. Neque ætate, neque locorum spatio multum dissitus fuit S. Firmilianus, cujus res toties ab aliis aliter explicatæ fuerunt, ut nihil novi afferendum fuerit. Dictum est itaque, non secundum novas opiniones, quas futura non comprobabunt tempora, sed secundum receptas ab optimis quibusque judicibus sententias de S. Firmiliani ejusque sequacium gestis et scriptis adversus hæreticorum baptismata, quasi hæc rata habenda non essent. Ejus quoque cum Origene et S. Gregorio Thaumaturgo commercium, labores in pluribus conciliis, constantia in media persecutionis acerbitate aliaque decora declarata fuerunt. Ætate paulo antiquior est S. Narcissus, Hierosolymitanus episcopus, qui controversiæ paschali aliquantum implicitus fuit et cujus præcipuas laudes posteritati servavit Eusebius. In Palæstina etiam floruit S. Joannes Chuzibita, natione Ægyptius, in Thebaide monachus et dein in Palæstina, episcopus demum factus Cæsariensis. Huic succedunt duo alia præclara Orientis lumina, S. Frumentius scilicet et S. Jacobus Sarugensis. Quorum prior, mira Dei providentia ad Æthiopes deductus, quibuscum fidei christianæ notitiam communicavit, eorum postea episcopus a magno Athanasio ordinatus est. Qua occasione multa de Æthiopiæ historia curiose examinantur, compluresque errores castigantur. De S. Jacobo Sarugensi, Syrorum doctore κατ᾽ ἐξοχήν, hoc unum dictum esto eum a popularibus S. Ephremo parem fere celebrari. Doctrinæ inconstantia aut ambiguitas difficultatem aliquam facessivit in S. Jacobo Sarugensi, quin sanctis catholicis accenseretur; non minorem creavit S. Cyriaci, episcopi Constantinopolitani, œcumenici titulum affectantis, arrogantia. Eum tamen aliquando resipuisse ostensum est, neque proin licere ejus nomen ex sanctorum albo expungere. Orientalis quoque ecclesia jure sibi vindicat Abramium Judæum, S. Neophytum, Urbnissiensem in Iberia episcopum et martyrem, duosque clarissimos presbyteros, SS. Zenobium et Melchionem. De Abramio Judæo, cujus historia, fabulis aucta, a Combefisio edita est, et de Abramio, Ephesino episcopo, quem a priore non esse distinguendum suspicamur, conjectando in appendice disseruimus. Cum S. Neophyto, cujus mira conversio et generosum martyrium singulare Dei beneficium fuit, prodit nunc primum in opere nostro Georgia seu Iberia. S. Zenobius Tyrensis fuit presbyter, sed Antiochiæ passus est; cujus nomen non sine laude ab Eusebio memoratum fuit; verumtamen omiserunt eum Græci in suis kalendariis, ita ut aliunde acceptus fuerit. Antiochiam quoque illustravit alter presbyter, nempe S. Melchion, non fuso quidem sanguine, sed doctrinæ splendore, qua Paulum Samosatenum, humiliter de Christo sentientem, profligavit. Africa deinde dedit nobis S. Gaudiosum et S. Appianum; quibus ambobus hoc fuit commune ut Wandalorum persecutione patriam reliquerint, ille Neapolim profugus, ubi et monasterium condidit et portentosum S. Stephani sanguinem reposuit; hic in insulam maris Mediterranei, unde postmodum reliquiæ ejus Papiam translatæ fuerunt. S. Gaudiosus a Neapolitanis cultus, distinguendus fuit a S. Gaudioso Salernitano, S. Appianus, Papiæ honoratus, a S. Appiano, monacho Papiensi. Dedit insuper Papia S. Fulcum, patria Placentinum, professione canonicum regularem, episcopum electum Placentinum, sed a Romano pontifice confirmatum numquam, et demum episcopum Papiensem legitimum. Hujus summi viri studia Parisiis, conciones, gesta Placentiæ (ubi inter medias cleri et consulum simultates, et bina quæ intercesserunt interdicta, exilium, mulctas aliaque mala perpessus est, pacificus semper et æquus), promotio ad sedem Papiensem et alia multa ministeria, quæ ad utramque rempublicam pertinent, declarata sunt. Inde ad se nos vocavit Pisaurum, ut S. Decentii episcopi et S. Germani diaconi cultum explicaremus: nam de eorum gestis admodum pauca nota sunt. Acta S. Honorati, episcopi Vercellensis, cujus vitæ longe major pars cum S. Eusebii decessoris vicissitudinibus conjuncta est, reliqua cum S. Ambrosii super Italiam superiorem providentia et felici obitu, longe melius innotuerunt. Proximus S. Basilius, episcopus Lunensis, occasionem dedit renovando catalogo antistitum antiquatæ illius sedis. In Istria, quæ Italiæ adjacet ejusque pars fere est, obvius fuit S. Flos, episcopus Polensis. Cujus Polensis sedes et cultus legitimus adversus ipsos Polenses (quod mireris) vindicanda fuerunt. Inde ivimus in Catalauniam Hispanicam, ubi B. Bernardus, prius minister justitiæ Tarracone, dein monachus et abbas Sanctarum Crucum et demum episcopus Vicensis celebrandus fuit; vir utique summus in monasterii et diœcesis gubernio, in missionibus popularibus, in hæreticorum inquisitione, in conciliis ecclesiasticis et conventibus regiis, in legationibus apostolicis, quin etiam in bello gerendo adversus Mahumetanos: cui multa debeant universa Catalaunia, regnum Valentinum et insulæ Baleares. Pro more Gallia, ab episcopis magis quam a regibus constituta, præbuit magnam episcoporum copiam. Agmen ducit S. Eucharius, in Tullensi diœcesi episcopus, quem, Juliano imperante, cum bis mille sociis martyrium fecisse demonstravit, non antiqua tantum traditio, sed maxime nuperrima et fortuita apertio ingentis sepulcrorum numeri. Proxime sequitur S. Namatius, episcopus Claromontanus, a populari suo S. Gregorio Turonensi celebratus, quod splendidum templum cathedrale ædificavit; dein S. Faro, episcopus Meldensis, ecclesiæ suæ locupletator, monasterii S. Crucis conditor et Resbacensis asceterii fautor eximius. Ejus Vita et Miracula ex mss. codicibus Bruxellensibus et Conversio Ogerii militis ex impresso libro edita sunt. Post Acta S. Desiderii, episcopi Autissiodorensis, cujus incredibilem in ecclesiam suam beneficentiam nulla umquam obliviscetur ætas et cujus Acta seu potius donationum innumerarum catalogum servavit Liber Pontificalis Autissiodorensis, appendicem dedimus, qua conclusi sunt breves commentarii de BB. Quintiliano, Haymaro, Maurino, Aarone, Bettone et Guidone, qui partim S. Desiderium in sede Autissiodorensi præcesserunt, partim secuti fuerunt, sed quorum Acta omiserant decessores, quibus eorum cultus non satis innotuisset. Secundum eamdem normam Actis S. Angelramni, monachi, episcopi Metensis, Caroli Magni cancellarii, summi capellani, Hadriani 1 apocrisiarii, abbatis Senoniensis et potissimorum temporis sui negotiorum participis, subjunximus similem appendicem de præteritis in opere nostro sanctis episcopis aliquot Metensibus, videlicet Victoribus I et II, Sambato, Hesperio, Villico et Petro. Neque abstinere potuimus a Collectionibus capitulorum, S. Angelramno tributis; quarum tandem veram originem, uti et Collectionis Pseudo-Isidori, nuper manifestam fecit Paulus Hinschius. Metensis item episcopus est S. Terentius, atque illis plerisque antiquior. Ejus Acta sigillatim edita sunt: sed quidni fabulis sint puriora? S. Remigius, qui Lugdunensem cathedram temporibus Caroli Calvi occupavit, non minus splendidum habet nomen inter illustrissimos Galliarum episcopos. A Lothario, rege Lotharingiæ, et a Carolo Calvo obtinuit ut innumera ecclesiæ suæ bona restituerent. In controversia de Prædestinatione partem habuit maximam; conciliis et conventibus interfuit multis aut præsedit; causas Wenilonis Senonensis, episcoporum Armoricæ, Ebbonis Rhemensis, Guntharii Coloniensis et Teugaudi Trevirensis aut examinavit aut definivit; Lotharium regem, adulterii reum, et Carlomannum rebellionis damnavit; verbo negotia summa procuravit, episcopus magnus et vir vere civilis. Ejus item Actis subdidimus appendicem de SS. Zacharia, Helio, Martino, Amolone et Gebuino, episcopis Lugdunensibus, immerito in opere nostro neglectis. A quibus episcopis sejungendi non sunt S. Justus presbyter, comes S. Hilarii Pictaviensis, et S. Genitus, qui pater fuisse dicitur S. Genulfi et cum eo fidem in Galliis prædicasse. Utriusque qualiacumque Acta edita fuerunt; ex quibus manifesta potius est pristina populi existimatio, quam certa eorum gesta. His Galliarum decoribus succedit S. Colmanus mac Duach, episcopus Fiachriorum meridionalium in Connacia: cujus causa explicuimus quomodo olim in Hibernia jurisdictio gentilis potius esset quam territorialis, nisi prorsus indefinita. Quæ compositio, ad Armoricam et ad alias Galliarum partes, in quibus jurisdictio territorialis secundum Romanarum legum normam vigebat, traducta, multas diu querelas excitavit et dissidia.

STATUS MONASTICUS.

Medii quasi eunt inter statum ecclesiasticum et monasticum quini abbates Stabulenses et Malmundarienses, SS. Sigolinus, Godwinus, Anglinus, Albericus et Odilo; ex quibus plures secundum instituta Hibernica, quæ ad sæculum usque nonum illic in usu fuerunt posita, episcopi erant absque titulo. Eos aliquando cultos fuisse ante omnia ostendendum fuit, eorum deinde tempora ex diplomatibus aliisque monumentis definienda; et duplex ordinandus per centum fere annos abbatum catalogus, alter quasi sæcularis. alter quasi monasticus. De uno fere S. Odilone licuit singularia quædam colligere. Hibernica quoque instituta secutus est S. Dodo, S. Ursmari discipulus in monasterio Lobiensi, dein Waslerensis abbas et demum eremita. Hi floruerunt in Belgio. Ipsa Hibernia pro more dedit complures, de quibus partim diximus in prætermissis, de reliquis, nempe de SS. Abbanis, de S. Colmano Senbothensi, et de SS. Odrano et Dorbheneo, qui in insula Hia ascesin coluerunt, singulariter. Vulgatum S. Abbanum in duos SS. Abbanos diffidimus, alterum Kill-Abbaniensem, alterum Magharnudhiensem, conati quæ utrique sint propria definere: operosior forte labor quam felicior. S. Colmanus a suo cœmeterio; S. Dorbheneus a descripta S. Columbæ Vita. Quorum omnium genus, tempora, laudes, quantum fieri potuit, investigata. Cum Hibernis monachis, videlicet SS. Fursæo, Foillano et Ultano, conversatus est S. Sigebertus, rex Anglorum Orientalium; sed eorum non amplexus est instituta, monachus factus in Betricheswurdensi cœnobio, cujus locum dein occupavit S. Edmundi burgum. Ejus exilium aut fugam in Galliam, conversionem ad fidem, electionem ad dignitatem regiam, gentis suæ reductionem ad Christum opera S. Felicis episcopi, institutionem præclaræ scholæ ad normam Cantuariensem, coronam regiam mutatam tonsura monastica, et demum beati viri cædem in bello, qua fieri potuit diligentia, explicuimus. Inde in Gallias reversis obvius fuit S. Salvius, eremita in diœcesi Rothomagensi, de quo fere nihil amplius scitur; S. Leodardus, qui pistor et quasi frater conversus fuit apud moniales Benedictinas Suessionenses; et S. Theodorus, abbas Viennensis. Hujus illustres natales, discipulatus et monachatus sub S. Cæsario Arelatensi, reditus in patriam et monasteriorum fundatio aliaque secundum antiquam ejus Vitam illustrata fuerunt. Obtulit vicina Italia BB. Joannem Chisium, Stephanum Agazzarium et Antonium Rubeum. Quorum primus, ex ordine Eremitarum S. Augustini, temporibus Alexandri papæ VII, ante Fabii Chisii, celebritatem maximam adeptus est; secundus, professus ipsemet aliquandiu eremiticam Augustinianorum vitam, deinde ad canonicos regulares transiit: ex quibus novam conflavit congregationem, multa in Italia nactus monasteria; tertius demum Sulmone inter Fratres Minores pietate claruit. Ægyptus, monasticæ vitæ originalis quasi palæstra, locum quoque uni ex suis vindicavit, S. Abrahamo nempe, S. Pachomii discipulo; proxima Æthiopia B. Teklae Haimanot, monachorum patri, probe distinguendo a cognomine monacho sæculi XIII; et demum Palæstina S. Stephano Sabaitæ Poetæ, quem Græci confundunt jam cum S. Stephano Juniore Martyre, jam cum S. Stephano Sabaita Thaumaturgo. Quum S. Elesbaas, rex Æthiopiæ et sanctorum martyrum Negranensium ultor, ad finem vitæ cucullum monasticum assumpserit, huc quoque referri potest; maxime quod ei in Commentario sociati fuerunt novem monachi, qui principatu ejus avi Alamedæ ex Ægypto in Æthiopiam penetrarunt, scilicet SS. Arawagi seu Za-Michael, Pantaleon, Garima, Alef, Tzehma, Aftze, Liganos, Imeata et Guba sive Otz. In illustrandis sanctissimi regis gestis, castigati fuere non pauci historicorum de rebus Æthiopiæ errores reique christianæ a temporibus S. Frumentii historia fuit concinnata.

STATUS SÆCULARIS.

In sæculari virorum conditione abundant sancti martyres, de quorum parte nihil fere scitur. SS. Mariani seu Marciani, Lucii et Victi, itemque SS. Amaranti seu Amarantæ, Quinti et Lucii ne palæstra quidem innotuit. Non multo melior notitia de SS. Maximo, Venantio, Luciano, Comitio et Donato, martyribus in Aprutio Ulteriori, quamquam Passio supersit ex Lectionario Pinnensi; de SS. Terentio et Neonilla, conjugibus, eorumque liberis Sarbilo, Nita, Hierace, Theodulo, Photio, Bele et Eunice, ex libris græcis acceptis; de SS. Smaragdo, Mariano seu Mariana et Archelaida, martyribus Antiochenis, quorum memoriam servavit Martyrologium Hieronymianum; de S. Diomede, martyre Leucopolitano in Caria, cujus palæstræ situs nonnisi ægre reperiri potuit; de S. Sophroniano Carthaginensi, cujus nomen in ipso antiquo Kalendario Carthaginensi non legitur; de SS. Hyacintho, Quinto seu Quintino, Feliciano et Lucinio, martyribus in Lucania, sed incertum quo loco. Plura nota de S. Fideli, martyre Comensi, laudato a S. Ennodio Ticinensi et a B. Petro Damiani. Acta data secundum editionem Mombritii, et reliquiarum, de quibus controversia aliquando ferbuit, fata (quantum per superstites memorias licuit) exposita. Superest item SS. Vincentii, Sabinæ et Christetæ, martyrum Abulensium in Hispania, Passio; qua constat eos sanguinem pro Christo fudisse sub Diocletiano. S. Ferrutii, qui martyris titulo celebratur Moguntiæ ad Rhenum et cujus reliquias S. Lullus ad novum Blidenstadiense monasterium transtulit, Acta exstant similiter; sed non antiqua satis ad imperandam fidem, nisi sepulcralis inscriptio, qua illa nituntur, ad hanc usque diem servata esset. Hinc discimus S. Ferrutium squallore carceris obiisse, quod militare cingulum abjecisset: qua occasione necessario dicendum fuit de variis priscorum opinionibus licitane esset an illicita christianis militia. Non procul inde, Tigerni nimirum in Arvernia, martyrium fecit, verisimiliter a paganis trucidatus, S. Genesius Neophytus; quo cognomine apparet eum ante depositas vestes baptismales occisum fuisse, adeoque Acta, quæ olim illis in locis servarentur, plane esse fabulosa. Tilæcastrum, oppidum vicinæ Burgundiæ, SS. Florentium dedit et Vandaletum, martyres, necnon et Honoratum confessorem; quorum cultum explicuimus potius quam Acta. S. Majorianus seu Mazorianus, confessor non pontifex, ad extremum usque sæculum XVIII patronus fuit prioratus Brocensis in Arvernia; sed nunc plane illic incognitus: tanto diligentius ejus renovavimus memoriam. S. Baldi, pœnitentis prope Senones, cujus Acta ad normam historiæ S. Juliani Hospitalarii ficta fuisse videntur, cultum et reliquiarum vices explicuimus. Sed et Oriens præbuit aliquot conditionis sæcularis viros, quorum res non omnino lateant: videlicet S. Nestorem, socium quasi S. Demetrii megalomartyris, qui zelo fidei Thessalonicæ monomachiam iniit sicque sibi generosius et simplicius quam prudentius et laudabilius mortem accersivit; deinde SS. Marcum, Soterichum et Valentinam, qui populari furore in Asia interempti sunt et brevi post in insulam Thasum translati.

SEXUS FEMINEUS.

Ut in tribus superioribus classibus pleræque christiani orbis regiones aliquot sibi vindicare queunt, sic in hac postrema serie magna quoque apparet gentium varietas. Ex Cappadocia præsto sunt SS. Capitolina et Eroteis, quæ secus ac in earum Actis legitur, sub Diocletiano imperatore passæ sunt, et Constantinopoli Anna Euphemianus, quæ sexu occultato, in virili monasterio ascesim coluit, populo admirabilis magis quam sapientibus probabilis. Antiqua Roma meliora suppeditavit exempla in S. Cyrilla, virgine et martyre, dicta Decii imperatoris et S. Tryphoniæ filia, atque in S. Anastasia, item virgine et martyre, quæ cum S. Cyrillo stupenda fortitudine tyranni superavit sævitiem. S. Eusebiam, cultam Bergomi tamquam martyrem, non plus martyrem esse potuisse, quam alios complures Bergomates, qui eodem donentur titulo, ex ipsomet lapide sepulcrali manifestum fecimus. B. Joannam Soderiniam, unam ex primis plantis horti Mantellatarum, sociam S. Julianæ Falconeriæ et testem impressæ in pectore S. Hostiæ, exhibuit Florentia; Brixia vero B. Antoniam, monialem ordinis S. Dominici, quam et Ferrariensis S. Catharinæ martyris conventus excepit et ætate centum annorum morientem vidit. Galliæ, quæ in opere nostro primatum fere tenent, pauca tantum dederunt his diebus feminina nomina, S. Laudovevam scilicet seu S. Laudovenam, cujus corpus Silvanectum, dives olim sanctarum reliquiarum sacrarium, usque ad extremum sæculum XVIII religiose conservavit, et quam alii dixerunt reginam Armoricanorum, alii Francorum, quod nata esset regio genere; deinde S. Hemelinam, quæ in Parta-Sicca, Bullencurtiani monasterii grangia, conversa Cistercensis fuit, biographum nacta B. Goswinum; cujus quoque Acta collegimus. Pretiosissimam gemmam huic tomo inseruit Belgium, Ermelindem nempe, ex principali Pippinorum sanguine; quæ, mundanam spernens gloriam, Meldradii vitam duxit eremiticam, ibidem ad hanc usque diem, non extra maximam fortunæ varietatem, culta et tamquam beneficentissima patrona honorata. Inter Pippinorum domum et Hiberniam commercium quoddam singulare exstitisse videtur; quod qualecumque vinculum cum S. Ermelinde conjungat nomina SS. Iæ, Breacæ, Uni, Sinini, Elwini, Maruani, Germocchi, Crewennæ, Helenæ, Teclæ seu Ethæ, et Gwithean seu Wymeri, qui ex Hibernia iverunt in Cornubiam Britannicam, atque illic, nominibus suis communicatis cum oppidis et vicis, partim culti fuerunt ut virgines, partim ut martyres, partim etiam (nam plures interseruntur viri) ut confessores. Ab his non omnino aliena est S. Kennera, (Hiberna, Scota, an Britanna, incertum,) quæ cum S. Cunera, martyre Rhenensi, aliquando confusa fuit, sed in Galwedia, Scotiæ pago, non martyrii, sed virginitatis lauream adepta est. Claudunt tandem et hanc seriem et ipsum tomum SS. Merwinna et Elfleda, abbatissæ Rumesejenses in Suthamptonia, Angliæ provincia; quarum antiquior Vita nunc primum in lucem edita est. Mira itaque est in hoc tomo sanctorum virorum sanctarumque mulierum varietas; ut imago quædam sit cælestis Jerusalem, in qua vidit S. Joannes, propheta ille et evangelista, turbam magnam, quam dinumerare nemo poterat, ex omnibus gentibus, et tribubus, et populis, et linguis: stantes ante thronum et in conspectu Agni. Apoc. VII, 8.

FACULTAS
R. P. PRÆPOSITI PROVINCIÆ BELGICÆ S. J.

Quum tres theologi Societatis nostræ in lucem prodire posse censuerint tomum duodecimum Actorum Sanctorum mensis octobris, collectum et illustratum a Josepho Van Hecke, Benjamino Bossue, Victore De Buck, Eduardo Carpentier, Remigio De Buck et Henrico Matagne, Societatis ejusdem presbyteris theologis; ego infrascriptus præpositus provinciæ Belgicæ, potestate mihi facta ab Adm. R. P. Petro Beckx, ejusdem Societatis præposito generali, concedo facultatem hunc tomum in lucem edendi. In quorum fidem hasce literas, manu propria subscriptas consuetoque officii sigillo munitas, dedi Truncinii die vigesima septima aprilis anni MDCCCLXVII.

L. S. ��������� Cæsar CRESPELLE, S. J.

APPROBATIO ORDINARII
Imprimatur.

Mechliniæ, die 1 maji 1867.

J. B. LAUWERS, Vic. Gen.

PROTESTATIO AUCTORUM

Quod olim protestati sunt decessores nostri in hoc de Actis Sanctorum opere se servatas velle Urbani papæ VIII constitutiones; neque suis aliorumve hic relatis commentariis aliud pondus tribui quam sit historiæ ab hominibus errori obnoxiis scriptæ: idem nos ante hunc tomum duodecimum Octobris protestamur.

INDEX SANCTORUM
IN TOMUM XII OCTOBRIS

A

Aaron. Vide Desiderius.

Abbani, Kill-Abbaniensis et Magharnudhiensis abbates in Hibernia. Commentarius prævius. § I. Distinctio inter duos Abbanos, a biographo in unum confusos. Utriusque genealogia 270. § II. S. Abbani Kill-Abbaniensis itinera, discipuli et commercium cum SS. Patricio Seniori et Finniano. Monasteria ab ambobus SS. Abbanis condita 272. § III. De Abbano, Abingdoniensi eremita seu abbate in Anglia 274. Vita sancti Abbani abbatis de Magharnuidhe, ex editione Colgani, conformata pristino ms. Bollandiano Dublinensi seu P. Fitzsimon. Caput I. Hiberniæ natura et sanctitas. Prophetiæ SS. Patricii et Ibari de S. Abbano. Hujus constantia in proposito linquendi sæculi. Ejusdem in bestias misericordia 276. Caput II. S. Abbani cum S. Ibaro commercium. Disciplina. Miraculosa navigatio 278. Caput III. Fabulosus narratus de miraculis Abingdoniæ patratis et regis ac populi conversione 279. Caput IV. Peregrinationes Romanæ. Diabolus victus 281. Caput V. Monasteria condita in Connacia et Mumonia. Iter in Lageniam 282. Caput VI. Miracula S. Abbani, dum habitaret Magharnudhiæ 287. Caput VII. Obitus et sepultura S. Abbani 292

Abrahamus, eremita in Ægypto superiori. Sylloge. S. Abrahami memoria; ætas; incolatus Tabennensis; secessus; patria; vitæ severitas 238

Abramius, episcopus Ephesinus. Disquisitio critica. § I. Abramii in kalendariis annuntiatio. Monasteria S. Abramii et Abramitarum 757. § II. Complures Abramii, a Græcis agniti. Abramius Ephesinus idem ac Abramius Judæus 759. § III. Abramii Judæi historia. Quo ex fonte deducatur et qua fide narretur 760. Historia conversionis Abramii Judæi, ex Auctario novo Combefisii. Caput I. Oratoris proœmium. Tetrastyli ædificatio. Theodori mercatoris iter, naufragium et anxietas 762. Caput II. Christum vadem Judæus Abramius accipit semel atque iterum. Theodori prosperum iter 765. Caput III. Miracula, quæ Theodori fidem subsecuta sunt. Abramius baptizatur; fit presbyter 767

Aftze. Vide Elesbaas.

Albericus. Vide Sigolinus.

Alef. Vide Elesbaas.

Alexander. Vide Thraseas.

Alexandri Macchiavellii, confessores non pontifices fabulosi, Bononiæ in Italia. Sylloge critica 170

Amandus. Vide Laudovena.

Amarantus seu Amaranta. Vide Sophronianus.

Amolo. Vide Remigius.

Anastasia virgo et Cyrillus, martyres Romæ. Commentarius prævius. § I. S. Anastasia virgo, cujus hac die in plerisque fastis sacris celebratur memoria, et Acta conscripta a Symeone Metaphraste, videtur omnino distinguenda ab altera cognomine, nempe S. Anastasia vidua. Locus et tempus martyrii 513. § II. Acta ex pluribus codicibus manuscriptis edita; justo severius a Tillemontio reprehensa esse demonstratum. De S. Cyrillo pauca ad nos pervenerunt 517. Vita et martyrium sanctæ martyris Anastasiæ, Romæ, auctore Metaphraste, græce et latine. Caput I. Binæ innotuere martyres nomine Anastasiæ; altera vidua, virgo altera. Hæc in monasterio a B. Sophia instituta, atque ad Probum delata quod christiana esset, nec blanditiis cedit nec minis deterretur. In faciem cæsa insanum provocat præsidem 520. Caput II. Ignem S. Anastasia sustinet et ungulas ferreas. Amputatis mamillis, evulsis unguibus, exsecta lingua, excussis dentibus, horrendum torquetur. Aquam petenti propinat S. Cyrillus et accipit palmam. Denique sancta virgo; gladio percussa, a beata Sophia magistra sepelitur 525

Angelramnus, episcopus confessor, Metis in Gallia. Commentarius historicus. § I S. Angelramni prima ætas et monachatus. Promotio ad episcopatum Metensem 653. § II. S. Angelramnus Caroli Magni cancellarius et summus capellanus, et apud eumdem Hadriani I apocrisiarius. Quænam essent hæc munera. Privilegia ecclesiæ Metensis renovata. Dedicatio basilicæ Lauresheimiensis. 654. § III. S. Angelramnus abbas monasterii Senoniensis; quod ex imperiali fit episcopale. Translatio S. Simeonis episcopi Metensis. Nargaudus abbas Senoniensis. Monasterio Senoniensi datus advocatus 658. § IV. An S. Angelramnus fuerit abbas monasterii S. Trudonis. Donatus scriptor Vitæ S. Trudonis. Paulus diaconus scriptor Historiæ episcoporum Metensium. Collectiones capitulorum tributæ S. Angelramno 660. § V. Angelramni donationes monasterio Gorziensi et S. Naboris. S. Naboris sepulcrum ornatum 663. § VI. Mors S. Angelramni bello Avarico. Dies obitus non omnino certus. Cultus ecclesiasticus. Lectiones liturgicæ. Musica 665. Appendix de sanctis aliquot episcopis Metensibus 667. S. Victor I 668. S. Victor II 669. S. Sambatus 670. S. Hesperius seu Sperus 670. S. Villicus 670. S. Petrus 671

Anglinus. Vide Sigolinus.

Anna, quæ et Euphemianus, monialis Constantinopoli. Commentarius prævius. S. Annæ natales, matrimonium, vita religiosa sub veste virili in variis monasteriis et pia mors 913. Vita S. Annæ Euphemiani, ex Menæis Græcorum 915

Antonia Brixiana ex ordine Prædicatorum, Ferrariæ in Italia. Commentarius prævius. Cultus parcus et biographi B. Antoniæ. Ejus commoratio in conventibus S. Catharinæ martyris Brixiano et Ferrariensi 407. Vita B. Antoniæ Brixianæ ex Italico Seraphini Ractii 408

Antonius Rubeus, confessor non pontifex ex ordine Fratrum Minorum, Sulmone in pristino regno Neapolitano. Commentarius prævius. Patria B. Antonii et conventus S. Nicolai. B. Philippus Aquilanus. Tempus mortis B. Antonii. Sepulcrum et cultus 755. Brevis vita B. Antonii Rubei ordinis Fratrum Minorum, desumpta ex Hagiologio Italico 756

Appianus, episcopus Afer, Papiæ in Italia. Sylloge. Distinctio inter S. Appianum episcopum Afrum, cultum Papiæ, et S. Appianum, monachum Papiensem. S. Appiani episcopi magisterium S. Vindemialis, episcopi Afri. Tria olim S. Appiani episcopi festa. Nominis forma. Tempus 815

Aragawi sive Za-Michael. Vide Elesbaas.

Archelaidas. Vide Smaragdus.

B.

Baldus, vulgo S. Bond, pœnitens apud Senones in Gallia. Commentarius prævius. § I. Memoria in tribus diœcesibus superstes et aliquot martyrologiis. Documenta. Pœnitentiæ causa. Ætas 672. § II. Fata prioratus S. Baldi prope Senones ejusque reliquiarum 873. § III. Cultus S. Baldi Pavanti in diœcesi Suessionensi et olim Parisiis in pristina æde S. Boniti 877. Vita mutila S. Baldi pœnitentis, ex codice S. Eligii Parisiensi et Pavantensi 879

Basilius, episcopus et confessor, Lunæ in Italia. Commentarius historicus. § I. Series episcoporum Lunensium, hactenus admissa, in multis mendosa demonstratur; cujus loco altera proponitur 799. § II. Num recte S. Basilius ordine primus inter Lunenses antistites recenseatur. Ejus ætas probabilis. Res gestæ prorsus ignotæ. An Lunæ templum cathedrale ab ejus nomine fuerit olim nuncupatum. Reliquiæ. Memoria in fastis sacris. Sedis Luna-Sarzanensis vicissitudines præcipuæ 802

Bele. Vide Terentius.

Bernardus Calvonius, confessor pontifex, Vici in Catalaunia Hispanica. Commentarius prævius. § I. Vitæ S. Bernardi Calvonii qualisqualis synopsis ex lectionibus approbatis S. R. C. 21. § II. Miracula post mortem ut collecta; festi ejus in honorem instituti fata; documenta anno 1330 collecta pro ejus canonisatione; Vita conscripta 22. § III. Altare S. Bernardi; fundationes multifariæ; indulgentiæ propter novum sepulcrum, quod tamen non perficitur 25. § IV. Inutiles conatus pro canonisatione sub annos 1573, 1602, 1626 et 1652. Volunt S. Bernardum canonisatum fuisse 28. § V. Processus fit anno 1681 de cultu S. Bernardi; sed nil perficitur. Cultus ille legitimus, licet nulla umquam facta sit canonisatio. Memoria in fastis sacris 29. § VI. S. Bernardi patria, genus, studia et officium profanum Tarracone 33. §. VII. Ingressio monasterii SS. Crucum; tentationes a consanguineis; testamentum singulare ante professionem 37. § VIII. Abbatiæ SS. Crucum, cui præfectus fuit S. Bernardus, origines et fata. Templi perfectio 39. § IX. Missiones et miracula S. Bernardi in diœcesi Ilerdensi et alibi; procuratio commissa a Gregorio papa IX; alia ejus gesta et decora, dum esset abbas 41. § X. Depositio Guilielmi de Tavarteto, episcopi Vicensis; postulatio S. Bernardi; consecrationis dilatio 43. § XI. Vici civitatis et cathedræ origines. Præcipua castra et prædia episcopalia. Moneta episcopalis Vicensis 48. § XII. Conventus Tarraconenses. Statuta adversus Valdenses et Albigenses. Quam inimica esset amborum doctrina utrique reipublicæ et quot quantaque ab his patrarentur facinora 50. § XIII. Inquisitionis origo et incrementa usque ad tempora S. Bernardi. Quomodo ipse constitutus inquisitor 53. § XIV. Controversia cum Populetensibus. Dedicationes ecclesiarum. Partes S. Bernardi in rebus Balearensibus, maxime in episcopatus constitutione 57. § XV. Expeditiones Jacobi I regis Aragoniæ, Valentina et Italica: quam partem in iis habuerit S. Bernardus 63. § XVII. Concilio Tarraconensi sæpius interest S. Bernardus. Statuta capituli Vicensis exsequitur. Diœcesis suæ monasteria visitat. Pie moritur 67. Monumenta de S. Bernardo Calvonio. Caput I. Reditus et jura feudalia S. Bernardi Calvonii, desumpta ex tabulario Vicensi. Caput II. Computi B. Bernardi ab anno 1234 ad 1243 71. Caput III. Charta ultimæ voluntatis S. Bernardi Calvonii, ex editione Jacobi Ripoll et Jacobi Villanueva 75. Memoriale instrumentorum. Prologus 78. Caput I. Sequitur Epistola abbatis Sancturum Crucum 79. Caput II. Sequitur Vita beati Bernardi, episcopi Vicensis, scripta et inventa inter Vitas sanctorum in quodam libro vetustissimo, intitulato de Vitis sanctorum, in dicto archivio custodito, in lingua materna sive Catalauna, licet antiqua plane, et simplici stilo sic composita, quæ in linguam latinam simili stilo sic conversa est. De Vita S. Bernardi, episcopi Vicensis 81. Caput III. Miracula collecta a deputatis canonicis 81. Caput IV. Sequitur Bulla cujusdam confratriæ, concessa a Raimundo episcopo Vicensi, in pergameno literis vetustissimis scripta 83. Caput V. Sequitur alia Bulla indulgentiarum, ab episcopo Vicensi concessarum 84. Caput VI. Sequuntur Aliæ Constitutiones seu ordinationes ecclesiæ Vicensis 85. Miracula S. Bernardi Calvonii, auctoritate publica collecta, ex codice ms. Vicensi. Prologus 85. Miracula 86. Appendix. Documentum primum. Originalis processus actitatus de vita et miraculis gloriosissimi S. Bernardi, Vicensis episcopi, cujus corpus tumulatum extitit in altari S. Martini et capella ejusdem, constitutis intus ecclesiam cathedralem Vicensem 96. Documentum secundum. Epistola patrum concilii Tarraconensis ad Clementem papam VIII de canonisando B. Bernardo 97. Documentum tertium. Epistola canonicorum Vicensium ad suum episcopum 98. Documentum quartum. Officium S. Bernardi meditatum. 98

Betto. Vide Desiderius.

Bonaventura Potentinus confessor non pontifex ex ordine Fratrum Minorum Conventualium, Ravelli in regno Neapolitano. Commentarius prævius. § I. B. Bonaventuræ exempla quibus proposita. Biographi veteres. Nova vita. Series præcipuorum gestorum beati viri 108. § II. Quatuor decreta, quibus B. Bonaventuræ beatificationis causa ab soluta est. Lectiones pro divino officio probatæ 110. Vita B. Bonaventuræ Potentini ex ordine Minorum Conventualium, collecta ex Vitis a Josepho Maria Rugilo et Josepho Ludovico Rossi aliisque monumentis historicis. Proœmium. De misera conditione Regni Neapolitani dum viveret B. Bonaventura Potentinus 114. Caput I. B. Bonaventuræ ortus, professio religiosa, incolatus Nuceræ Paganorum, Aversæ, Matalone et in eremo S. Mariæ Gratiarum. Studiorum renuntiatio 116. Caput II. In eremo S. Mariæ Gratiarum multoque magis in Amalphitano conventu, duce V. D. S. Dominico a Muro, in omnibus virtutibus profectus B. Bonaventuræ, maxime in obedientia cæca 118. Caput III. An divinitus eruditus fuerit B. Bonaventura 121. Caput IV. Gesta et virtutes B. Bonaventuræ, quum primum in Neapolitano S. Antonii seu S. Spiritus cœnobio habitavit 123. Caput V. Maranulæ in diœcesi Cajetana in conventu S. Crescentii in diœcesi Aversana, Montellæ in diœcesi Nuscana et in conventu S. Euphemiæ Surrentino B. Bonaventuræ incolatus. Mortis periculum ex jejuniis; obedientia cæca. Iter Potentinum divinitus interruptum 124. Caput VI. Missio et fundatio novi conventus in insula Capreis. Annulus inventus ope S. Antonii 126. Caput VII. Brevis Neapoli commoratio. Decem annorum incolatus in insula Iscla. Amicus Sabbatus Schiano. Pietatis exercitia. Pœnitentiæ. Jesu patienti compatiendi modus. Scrupuli et tentationes luxuriæ. Obedientiæ et fiduciæ in Deo exempla. Consanguineorum horror 128. Caput VIII. B. Bonaventuræ Isclæ conversatio; vita severa; tentationes; admirabiles virtutes; ministerium apostolicum 131. Caput IX. Sanctissimum commercium B. Bonaventuræ cum sorore Maria Angela a Cruce 133. Caput X. Caritas B. Bonaventuræ erga peccatores, miseros et moribundos Isclanos. Laborum fructus. Miracula aliquot 134. Caput XI. Vaticinia, arcanorum cognitio, prodigia B. Bonaventuræ, dum Isclæ habitaret 137. Caput XII. Alia vaticinia, arcanorum cognitio et prodigia B. Bonaventuræ, dum habitaret Isclæ 140. Caput XIII. Novus incolatus Neapoli in conventibus S. Mariæ Apparentis et S. Antonii. Caritas in P. Polonum 141. Caput XIV. Nuceræ Paganorum novitiorum magistri partes concreditæ B. Bonaventuræ. Modus ejus instituendi tirones. Vaticinia. Zelus 142. Caput XV. Neapoli infirmorum cura B. Bonaventuræ. Nova pietatis, caritatis et obedientiæ exempla. Mira constantia in dira cruris curatione. Verborum diligentia. Consanguineorum fugal 146. Caput XVI. Restitutio conventus Ravellani. Missio B. Bonaventuræ, guardiani officium frustra oblatum. Raptus. Vaticinium. Sacrum ministerium. Contumeliæ superioris. Sociorum desertio. Summa penuria 148. Caput XVII. Miracula et vaticinia B. Bonaventuræ Ravelli. Caput XVIII. B. Bonaventuræ concio de exarmanda ira Dei. Raptus et corporis elevationes super terram. Ultimus morbus. Effigies 154. Caput XIX. Quæ per triduum ante B. Bonaventuræ sepulturam facta sunt. Lethargia an mors. Ejus sepultura 156. Caput XX. B. Bonaventuræ cultus, observantia et pietas in Deum et sanctorum veneratio 159. Caput XXI. B. Bonaventuræ caritas in proximum, pœnitentia, castitas, humilitas, obedientia et paupertas 162. Caput XXII. B. Bonaventuræ post mortem patrata miracula et beatificatio 166. Epilogus 169

Breaca. Vide Ia.

C

Cajus seu Gajus. Vide Thraseas.

Capitolina et Eroteis, martyres Cæsareæ in Cappadocia. Commentarius prævius. Martyrum cultus. Templi prope Constantinopolim situs ac fata. Actorum fides expenditur 206. Martyrium ss. martyrum Capitolinæ et Eroteidis, auctore anonymo, ex codice Coisliniano CX. 212

Christeta. Vide Vincentius.

Colmanus, confessor in Senboth, diœcesi Fernensi, in Hibernia. Sylloge. Memoria in martyrologiis. Fabula cercellarum S. Colmani. Ejus conversatio cum S. Maidoco, episcopo Fernensi. Tempus mortis 382

Colmanus mac Duach, episcopus in Connacia. Commentarius prævius. S. Colmanus mac Duach, distinctus a S. Colmano Senbothensi. Utriusque ortus ex gente Fiachriorum. S. Colmani mac Duach festa et recensio inter sanctos tertiæ classis 880. Vita s. Colmani mac Duach, episcopi et confessoris, ex Actis Sanctorum Hiberniæ, collectore Joanne Colgano. Caput I. S. Colmani virtutes. Trium animalium ministeria in cremo. Consecratio episcopalis 884. Caput II. Ferculorum in die Paschatis mirabilis a mensa Guarii ad mensam S. Colmani translatio. Fundatio episcopatus Kilmacduacensis pro gente Fiachriorum meridionalium 886. Caput III. Mors S. Colmani. Sanctitas arboris, ecclesiæ Killmacduacensis et festi S. Colmani. Miracula 890

Comitius. Vide Maximus.

Crewenna. Vide Ia.

Cyriacus, episcopus Constantinopolitanus. Commentarius historicus. § I. Cur S. Cyriaci gesta illustrentur. An ejus exstent Acta. Fuit œconomus S. Sophiæ et episcopus Constantinopolitanus 344. § II. S. Cyriaci epistola synodica ad S. Gregorium Magnum. Assumit titulum episcopi œcumenici. Arrogantia episcoporum Constantinopolitanorum 346. § III. S. Cyriacus imperatorem Phocam coronat. S. Cyriaci mors, sepultura et cultus 350

Cyrilla, virgo et martyr, dicta Decii imperatoris filia. Sylloge critica. Cœmeterium S. Hippolyti a sinistris viæ Tiburtinæ. S. Cyrillæ gesta non nota nisi ex fabulosis S. Laurentii Actis. Reliquiarum translatio sæculo VIII 468

Cyrillus. Vide Anastasia.

D

Damianus Finariensis, qui et Furcherius, confessor non pontifex, ex ordine Fratrum Prædicatorum, Regii Lepidi in Italia. Commentarius prævius. § I. Damiani patria, professio religiosa, labores apostolici, scripta, virtutes, vitæ tempus 102. § II. Cultus B. Damiani Regii, Viglebani, Bononiæ, Perti et Finarii. Reliquiæ. Cultus approbatio 104. Vita B. Damiani Finariensis ex lectionibus in II Nocturno, S. R. C. approbationi propositis cum correctionibus præcipuis. 107

Decentius episcopus et Germanus diaconus. Commentarius prævius § I. Tempus Passionis SS. Decentii et Germani. Eorum sepultura 570. § II. Ad augendum cultum SS. Decentii et Germani indulgentiæ concessæ ab Alexandro IV. Eorum reliquiæ et Acta 571. Passio SS. Decentii et Germani ex tomo III Annalium Camaldulensium.573

Desiderius, episcopus confessor, Autissiodori in Gallia. Commentarius prævius. § I. Autissiodorensis ecclesiæ sancti. Cultus et Acta S. Desiderii 351. § II. S. Desiderii natales, ætas, obitus, sepultura et translatio prior 354. § III. Origines cœnobii Meleretensis. Altera S. Desiderii translatio 355. § IV. S. Desiderii testamentum. Basilicæ ab eo ditatæ. Notitia basilicarum 357. § V. Conditio servorum medio ævo. Multis servis S. Desiderius dat libertatem 360. Vita S. Desiderii, episcopi Autissiodorensis, ex Bibliotheca Icaunensi, collata cum editione Labbei. Caput I. S. Desiderii ortus et divitiæ. Petit pallium a S. Gregorio Magno 361. Caput II. Basilicam S. Stephani Autissiodorensem amplificat, ornat et ditat S. Desiderius 362. Caput III. Basilicæ S. Stephani dat multos agros S. Desiderius; item basilicæ S. Germani multos agros et alia dona 364. Caput IV. Ditat S. Desiderius basilicas S. Amatoris, SS. Apostolorum Petri et Pauli, S. Mariani et S. Juliani, necnon et monasteria S. Germani et S. Martini 366. Appendix. Hainmarus. § unicus. B. Hainmari, episcopi Autissiodorensis, cultus, gesta et mors. Ejus proximus decessor fuit Savaricus 369. B. Quintilianus. § unicus. B. Quintiliani, episcopi Autissiodorensis, ortus, mors et cultus 371. Maurinus. § unicus. B. Maurini, episcopi Autissiodorensis, cultus et mors 372. Vita B. Maurini, episcopi autissiodorensis, ex Gestis pontificum Autissiodorensium, secundum editionem ven. viri Duru in Bibliotheca Icaunensi 372. Aaron. § unicus. B. Aaronis cultus. Ejus episcopatus et mors 373. Betto. § unicus. B. Bettonis cultus, episcopatus, mors et sepultura 374. Vita B. Bettonis, episcopi Autissiodorensis, ex Bibliotheca Icaunensi. B. Betto, abbas S. Columbæ Senonensis, postea episcopus Autissiodorensis 375. Guido. § unicus. B. Guido, discipulus et magister scholæ Autissiodorensis. Est acceptus regibus et principibus. Ejus mors et cultus 377. Vita B. Guidonis ex Bibliotheca Icaunensi. B. Guido multa bona confert ecclesiæ suæ. Moritur anno episcopatus XXIX 378. Antiquus catalogus episcoporum Autissiodorensium ex codice Colbertino 6042. Monitum 380. Epilogus de prisco Sanctorum episcoporum Autissiodorensium cultu 381

Diodorus. Vide Thraseas.

Diomedes, martyr Leucopoli in Caria. Sylloge 575

Dodo, abbas Waslerensis in diœcesi Cameracensi. Commentarius prævius. § I. Præcipui fontes ex quibus colligenda sunt S. Dodonis gesta 625. § II. S. Dodonis patria, tempora, discipulatus apud S. Ursmarum et præfectura Waslerensis cœnobii 627. § III. Waslerensis monasterii et S. Dodonis reliquiarum cultusque ecclesiastici vices 630. § IV. De die obitus et cultus S. Dodonis. De singulari quadam renibus laborantium consuetudine 632. Vita S. Dodonis, abbatis Waslerensis, secundum duo exemplaria mss. Lobiensia et tertium Lætiense. Prologus 634. Incipit Vita B. Dodonis Christi confessoris. Caput I. S. Dodonis pueritia, discipulatus sub S. Ursmaro, dotatio monasterii Waslerensis, hujus asceterii præfectura, secessus in proximam solitudinem, miracula, sepultura in cellula 634. Caput II. Miracula; corporis elevatio; circumlatio per pagos Porcinensem et Bracbatensem; furis pœna; epilogus 636. Appendix, auctore Augustino Bontemps, monacho Lobiensi 638

Donatus. Vide Maximus.

Dorbheneus, abbas Hiensis. Sylloge. Insula Hia. S. Columba. Abbatum auctoritas et genus. Genus S. Dorbhenei. An abbas fuerit Hiensis et S. Columbæ Vitam scripserit. An pater S. Faelci 623

E

Elesbaas, rex Æthiopiæ, et novem monachi. Commentarius historicus. § I. Sancti Elesbaæ nomina plura; errores duo scriptorum multorum; Xenodon, rex Nubiorum; bella tria Æthiopum adversus Homeritas, a Joanne Asiæ episcopo in unum conflata 296. § II. Eamdem confusionem exhibet Joannes Malala; harum trium expeditionum chronologia ex historia novem sanctorum aliisque monumentis stabilitur 299. § III. Num rex Ela-Ameda seu Alameda Judæus fuerit. Unde et quando Judæi in Æthiopiam venerint. Hujus regni ecclesia et hodiedum judaizat 302. § IV. Religio christiana in Æthiopia sæculo V pæne deperdita. De catalogo metropolitarum et presbytero Joanne. Interrupta sæculo V metropolitarum series 305. § V. Æthiopes circa annum 478 provinciam Negranensem in Arabia occuparunt et simul universam Homeritidem vectigalem fecerunt 308. § VI. Rex Homeritarum, ab Alameda occisus, quis fuerit. Æthiopes sæculo V in Homeritide fidem christianam propagarunt. Num jam tum in universum illud regnum dominatum aliquem habuerint 310. § VII. Sancti novem, Aragawi sive Za-Michael, Pantaleon, Garima, Tzehma, Aftze, Guba sive Otz, Imeata, Liqanos et Alef, qui, regnante Alameda, ex Ægypto in Æthiopiam advenerunt et religionem christianam instaurarunt 312. § VII. Tazena, pater S. Elesbaæ, christianus fuit, ut ex altera ejus Axumi reperta inscriptione probatur 313. § VIII. Expeditio prima S. Elesbaæ contra Dhu-Nowasum, regem Judæum Homeritarum, anno 519; anno 522 denuo rebellat ille, Negranam civitatem dolo ingreditur, et plura millia christianorum occidit 315. § IX. Justinus imperator hortatur S. Elesbaan ut martyres Negranenses vindicet; is classem parat in portu Adulitico; de civitatibus Aduli et Axumi; ad bellum proficiscitur 317. § X. Bellum in Homeritide. Tapharo potitur S. Elesbaas, cujus rudera plures viatores recentes conspexerunt. Victo et cæso Dhu-Nowaso, ecclesiam Taphari ædificat et episcopum Alexandria accersit 320. § XI. De proregibus Homeritarum a S. Elesbaa constitutis, Esimiphæo et Aryate, deque rege Abrahamo, qui omnes christiani fuerunt. Legatus ad S. Elesbaan missus a Justiniano imperatore anno 530 322. § XII. De eadem legatione anni 530, deque negotiatione Æthiopum cum Indis, aliaque, maxime de serici negotiatione. Legatio Nonnosi ad S. Elesbaan anno 537 324. § XIII. Bellum Homeriticum tertium S. Elesbaæ anno 540; agnito novo rege Homeritarum, ipse regno se abdicat, fit monachus, et anno circiter 555 e vita excedit. Colitur ut sanctus 325. Elogium ex æthiopico Synaxario 328. Elogium sanctorum novem monachorum ex eodem 329

Elfleda. Vide Merwinna.

Elwinus. Vide Ia.

Ermelindis virgo in Brabantia Belgica. Commentarius prævius. § I. Meldradii origines. Biographi S. Ermelindis, ætas, natales 843. § II. Initia vitæ monasticæ in Belgio. Discrimen inter instituta monastica Orientalia et Occidentalia. Quænam sectata sit S. Ermelindis. Cur sibi absciderit crines. Non fuit monialis Benedictina 847. Vita S. Ermelindis virginis, ex duobus codicibus Utrajectinis, collatis cum editione Surii. S. Ermelindis parentes; pueritia; vita eremitica; mansio Meldradii; mors; sepultura; miracula 849. Gloria postuma S. Ermelindis virginis. § I. S. Ermelindis cultus Meldradii, Lovanioli, Thenis, in universa diœcesi Mechliniensi, in Moergestel et in Slavica Bohemia. Ejus memoria in martyrologiis 851. § II. Monasterium virile S. Bavonis et puellare S. Ermelindis in Calvomonte, Meldradii vico 854. § III. Oratorium, fons et mausoleum S. Ermelindis, aliaque ornamenta debita Jacobo de Oyenbrugge 856. § IV. Reliquiæ S. Ermelindis Meldradii. Earum recognitio anno 1236. Earum vices tempore tumultuum belgicorum sæculi XVI. Lis et contentio capituli S. Gudulæ, eas propter amissa patronæ suæ pignora sibi vindicantis 857. § V. S. Ermelindis reliquiarum vices sæculis XVII et XVIII. Pactum de eisdem inter parochum et toparcham Meldradiensem 859. § VI. Reliquiarum S. Ermelindis recognitio anno 1605 et indiculus 860. § VII. Reliquiarum S. Ermelindis novæ recognitiones annis 1848 et 1849. Nova lipsanotheca. Solemnissima translatio. Miracula 861. § VIII. Beneficia erecta in honorem S. Ermelindis Meldradii. Eorum casus et suppressio 864. § IX. Indulgentiæ olim concessæ ad augendum pium erga S. Ermelindem affectum. Confraternitas anno 1849 erecta 865. Missa de S. Ermelinde virgine 866. Officium S. Ermelindis virginis ad Matutinum, Laudes et ad utrasque Vesperas 868. Appendix seu series toparcharum Meldradiensium 870

Eroteis. Vide Capitolina.

Etha seu Thecla. Vide Ia.

Eucharius, episcopus, ejusque socii, martyres in Lotharingia. Commentarius criticus. § I. S. Eucharii memoria in fastis sacris; aliorum sanctorum frater habitus; parentela incerta 223. § II. An episcopus fuerit S. Eucharius; an idem qui S. Eucharius Trevirensis; utrum Grandi, an Tulli fuerit episcopus. De archidiaconatu Blesiensi controversia 224. § III. Quo tempore et loco S. Eucharius martyrium fecerit. Nupera retectio fortuita sepulcrorum ejus sodalium 228. § IV. Reliquiæ Liberduni; Vandali repulsi; reliquiarum translationes et destructio; fata capituli Liberdunensis 230

Eunice. Vide Terentius.

Eusebia, virgo, culta ut martyr Bergomi in Italia. Commentarius prævius. Basilica cœmeterialis S. Andreæ; inventio corporum SS. Domnionis, Domnonis et Eusebiæ. Quare videantur floruisse post mortem persecutorum; quare dicantur martyres; memoria in fastis; electi patroni Bergomi; novi templi consecratio et translatio solemnis; familia Claudia, quæ et Zoppi, dicta de genere trium sanctorum 817. Vita et passio ficta Beatæ Eusebiæ, civis Bergomatis, ex Bartholomæo de Peregrinis 823

F

Faro, episcopus Meldensis et confessor. Commentarius prævius. § I. Pagi Brigensis situs et fines; sancti elogium in fastis sacris; Vitæ auctores complures 593. § II. Sancti parentes; vita aulica; militia tum sæcularis tum clericalis; gravissima peccata ope uxoris diluit 596. § III. Episcopus creatus ecclesiam ditat; pluribus diplomatibus subscribit; monasterium S. Crucis Meldis fundat et succurrit fundationi monasterii Resbacensis 599. § IV. Sanctus testamento sororis suæ S. Faræ partem hereditatis accipit; sancte obit; sepultura, corporis translatio, distributio reliquiarum 603. Vita S. Faronis, Meldensis episcopi, auctore anonymo, extracta ex ms. Accinctino (Aquicinctino?) et asservata in Bibliotheca regia Bruxellensi, num. 8924. Caput I. Sancti familia, pater, fratres, soror 609. Caput II. Versatus aliquandiu in aula Theodeberti, cujus familiaris fuit, sæculum, hortante S. Fara sorore sua, relinquit; ecclesiam Meldensem opibus suis ditat: S. Chillenum Scotum ad Atrebates dirigit 611. Caput III. Episcopus sacramento confirmationis puero cæco visum reddit; vehementer tentatus pietate uxoris sanatur; varia dein edit miracula; sancte obit 614. Relatio miraculorum sancti Faronis, extracta ex chartis PP. Fuliensium et asservata in Bibliotheca regia Bruxellensi, num 8924. Andreas, abbas monasterii, visitat et elevat corpus sancti; varii infirmi curantur et calamitates depelluntur 616. Conversio Ogerii militis, qualiter renuntians sæculo, Deo in monastico habitu militaverit 620

Felicianus. Vide Hyacinthus.

Ferrutius martyr Moguntiæ. Commentarius prævius § I. Memoria in fastis sacris: quomodo admissa in Martyrologium Romanum. Carmina ejus sepulcro inscripta et aucta a Riculfo. Alia B. Rabani. Passio conscripta a Meginhardo Fuldensi. Antiqua lectio Moguntina 530. § II. An militia priscis christianis esset illicita; quomodo factum sit ut S. Ferrutius martyr habitus fuerit; quo tempore cingulum abjecerit et mortuus sit 531. § III. Translatio corporis S. Ferrutii ad monasterium Blidenstadiense: hujus monasterii et reliquiarum S. Ferrutii fata 537. Passio S. Ferrutii, martyris Moguntini, auctore Meginhardo abbate, ex editione Surii, collata cum codice ms. Bodecensi. Prologus Meginhardi abbatis in Vitam S. Ferrutii 538. Incipit Legenda 539

Fidelis, martyr Comi in Gallia Cisalpina seu Insubria. Commentarius prævius. § I. S. Fidelis memoria desideratur in antiquis martyrologiis. Ast sæculo VI laudatur a S. Ennodio Ticinensi; item sæculo IX in diplomate Lotharii. Exstant etiam sermo et hymnus B. Petri Damiani de S. Fideli; cujus insuper festum signatur in vetusto kalendario Mediolanensi. Acta sæculo X vel forte prius conscripta 548. § II. De anno martyrii S. Fidelis et de prima sepultura. Translatio ex Summolaco Comum; item aliæ binæ translationes in eadem urbe 551. § III. Exponitur et examinatur contentio de reliquiis S. Fidelis Comenses inter et Mediolanenses. Illi asserunt corpus beati martyris perpetuo Comi servatum; isti volunt illud circa sæculum XIII Como translatum fuisse Aronam, atque hinc opere S. Caroli Borromæi Mediolanum, et quidem primum ad vetus B. Fidelis templum, et non multo post ad novum 454. § IV. Qua ratione et quo tempore facta sit Arona Mediolanum translatio corporis S. Fidelis, primum quidem ad vetus ejusdem beati martyris templum, deinde ad novum; utraque sub S. Carolo Borromæo 558. § V. De cultu S. Fidelis tum Comi tum Mediolani et Aronæ. Lectiones ex duobus breviariis Comensibus et ex proprio hodierno, in quibus nonnulla de genere, patria etc., non satis probata. Festum et translationum memoriæ 560. Passio beatissimorum Fidelis, Exanthi et Carpophori martyrum, ex Bonino Mombritio. S. Fidelis cum quibusdam commilitonibus Mediolano Comum se confert, lacumque transmittit, relictis sociis. Hos immissi satellites primum morte afficiunt; deinde repertum S. Fidelem minis tentant et fustibus. Ipse vero immotus Christum confitetur et prædicat. Capite plectitur. Satelles a dæmonio liberatur 563. B. Petri Damiani sermo historicus in festivitate S. Fidelis 567

Firmilianus, episcopus confessor, Cæsareæ in Cappadocia. Commentarius historicus. § I. S. Firmilianus, vir præclarissimus, nobili genere apud Cappadoces ortus. Discipulus Origenis, ad quem amicum suum S. Gregorium Thaumaturgum perduxit. Circa annum 232 fit episcopus Cæsareæ 470. § II. De synodo Iconiensi, cui interfuit S. Firmilianus. Quo tempore celebrata. Urbis Iconii et sedis episcopalis brevis notitia 472. § III. Origenem invisit S. Firmilianus, illiusque saluti prospicit sub persecutione Maximini. Quam acerba fuerint tempora, et quam præclare eluxerit virtus sancti episcopi Cæsariensis 474. § IV. Schismate Novatiani invalescente, conveniunt circa annum 252 episcopi Antiochiam, inter quos S. Firmilianus. Quid ab eis gestum fuerit secundum Libellum synodicum, cujus fides expenditur. De pace restituta lætitia S. Firmiliani 475. § V. Dissensio de valore baptismatis apud hæreticos. Mota ea de re in Oriente quæstio multo ante S. Stephani tempora; sub hujus pontificatu gravissimum inde ortum dissidium, ut ex literis S. Dionysii Alexandrini probatur 477. § VI. De epistola S. Firmiliani supra omnem modum acerba, imo et in S. Stephanum contumeliosa. Num hujus immoderata severitas ansam dare potuerit tantæ acerbitati 480. § VII. De eadem epistola, quam communiter eruditi sinceram affirmant; negat Missorius, cujus sententia expenditur 482. § VIII. De eodem argumento. Num S. Augustinus epistolæ S. Firmiliani meminerit, et an illam habuerit suspectam. An rejicienda, quia stylo scripta acerbiori, quin et contumelioso in S. Stephanum papam. Quid senserunt P. Marcellinus Mœlkenbuhr et nuperrime RR. DD. archiepiscopus Nisibensis. 486. § IX. Iterum de eadem epistola. An græce scripta a S. Firmiliano et latine reddita a S. Cypriano. Concluditur disputatio de sinceritate literarum 491. § X. Num S. Firmilianus ab ecclesiæ corpore umquam rescissus fuerit, et an particulari S. Stephani communione privatus. Certumest illum in ecclesiæ pace decessisse 493. § XI. Non videtur S. Firmilianus sententiam suam de hæreticorum baptismo retractasse. Num illi adhæserit S. Dionysius Alexandrinus, ut diserte tradit S. Hieronymus 498. § XII. S. Firmilianus claret virtutibus tum sub Valeriani persecutione, tum sub imperio Galieni. Hujus tempestate cum Cappadocia, a barbaris conculcata, dirum affligeretur, S. Dionysius papa literis episcopos illius provinciæ consolatur 501. § XIII. Paulus Samosatenus impium de Christo spargit dogma. Plura, probabilius tria, congregantur contra eum Antiochiæ concilia. Prioribus interfuit, imo et forte præsedit S. Firmilianus 504. § XIV. De anno, quo postrema synodus Antiochena celebrata est. Ex obitu S. Dionysii tempus definitur, et hinc annus emortualis S. Firmiliani. Cultus. Scripta 506

Florentius et Vandaletus martyres et S. Honoratus confessor in Tilæcastro in Burgundia. Sylloge critica. Innumeri errores de S. Florentio martyre. Ubi situm Tilæcastrum. Ecclesia, prioratus, reliquiæ S. Florentii tum in Tilæcastro, tum in insula Barbara. Festum in diœcesibus Lingonensi et Divionensi. Memoria S. Vandaleti et Honorati 185

Flos, confessor pontifex, Polæ in Istria. Commentarius prævius. S. Floris cultus. Æmonensis an Polensis episcopus fuerit. Reliquiarum fata 338. In festo S. Floris episcopi Antiphonæ 341

Frumentius, episcopus et apostolus Æthiopum orientalium. Commentarius historicus. § I. Imperante Constantio, non vero Constantino, S. Frumentius in Æthiopiam venit. Errores Rufini ejusque interpretum 257. § II. In Æthiopiam venit sanctus anno 341, regnante Ela-Eskendi, et anno 346 adiit S. Athanasium. Reges Æthiopum Tzahem et Ela-San, sive Aizanas 260. § III. Inscriptio Axumitana 261. § IV. Aizanas et Sazana diversi ab Abreha et Atzbeha; horum memoria in liturgia æthiopica 264. § V. Literæ Constantii imperatoris ad Aizanam, ex quibus chronologia Vitæ S. Frumentii stabilitur 265. § VI. De uno Frumentio eodemque Habessiniæ, non vero Indiæ aut Arabiæ apostolo, scribunt Constantius, S. Athanasius et Rufinus. Disseritur de ejus cultu 266. Elogium ex æthiopico Synaxario 268. Elogium alterum, ex Chronico axumensi 269

Fulcus, confessor pontifex, Placentiæ et Papiæ. Commentarius prævius. § I. S. Fulci cultus, tenuis olim Papiæ, sed post reliquiarum retectionem major. Origo memoriæ in martyrologiis. Cultus Placentiæ procuratus opera Campii 1. § II. Patria et familia S. Fulci; admissio inter canonicos regulares S. Euphemiæ; studia Parisiis; reditus Placentiam. Primæ conciones 3. § III. Interdictum Placentinum; exilium S. Fulci; reditus; novæ conciones. § IV. S. Fulcus canonicus et archipresbyter ecclesiæ cathedralis; publicum magisterium; pauca alia gesta 8. § VI. Electio S. Fulci ad cathedram Placentinam, a sede apostolica numquam confirmata 9. § VII. Administratio spiritualis et temporalis diœcesis Placentinæ S. Fulci. Hospitalis S. Lazari ordinatio 12. § VIII. Lis S. Fulci cum canonicis S. Joannis. Novum interdictum Placentinum 14. § IX. S. Fulci electio ad cathedram Papiensem; donum factum ecclesiæ Placentinæ; pax firmata inter Placentinos et Papienses; nundinæ Papienses; privilegia confirmata. Disciplina restituta in monasterio de Cæloaureo 15. § X. Interdictum Papiense; exsilium S. Fulci; legata aliaque id genus 17. § XI. Concionum liber S. Fulci. Mortis tempus 18. De Sancto Fulcho, Papiæ episcopo, ex Sanctuario Papiæ, lib. V, cap. VI, Jacobi Guallæ, juxta editiones anni 1505 et 1587 19

G

Garima. Vide Elesbaas.

Gaudiosus, episcopus Africanus, confessor Neapoli in Campania. Sylloge historica. Sanctus ab homonymo Salernitano distinctus; ex Africa exsul, Neapoli monasterium construit, ubi sanguinem portentosum S. Stephani condit; ejus obitus; reliquiæ hactenus conservantur 582

Gebuinus. Vide Remigius.

Genesius Neophytus, martyr, Tigerni in Arvernia. Sylloge critica et historica. § I. Tigerni laudes sacræ. Reliquiarum S. Genesii bina retectio. Capituli S. Genesii origo et fata. S. Genesii cultus 543. § II. S. Genesii baptismus paulo ante mortem. Cognomen Pueri seu Infantis. Epitome Vitæ seu Passionis fabulosæ. Complures SS. Genesii Arverni aliique Galli 546

Genitus confessor in Aquitania. Commentarius criticus. S. Geniti cultus et biographi. Pater dictus S. Gendulfi et cum eo prædicasse in Gallia. Ejus mors et sepultura 700

Germanus. Vide Decentius.

Germochus. Vide Ia.

Godwinus. Vide Sigolinus.

Gossuinus. Vide Hemelina.

Guba sive Otz. Vide Elesbaas.

Gwinnear seu Wymerus. Vide Ia.

Gwithian. Vide Ia.

H

Hainmarus. Vide Desiderius.

Helena. Vide Ia.

Helius. Vide Remigius.

Hemelina conversa et Gossuinus monachus, Cistercienses, Bullencurtiæ in Gallia. Commentarius prævius. § I. Monasterium Bullencurtianum. In ejus grangia Parta-Sicca B. Hemelina fuit conversa Cisterciensis. Eversio monasterii et grangiæ 390. § II. Memoria B. Hemelinæ in Menologiis. Ejus cultus et sepulcrum in monasterio Bullencurtiano 392. § III. B. Gossuinus scripsit Vitam B. Hemelinæ et alia opera. Ejus mors et cultus in monasterio Bullencurtiano 393. § IV. Errores nonnullorum circa B. Hemelinæ natales. Videtur fuisse filia Simonis Brecensis. Ejus mors et sepultura 394. Breviarium Vitæ B. Hemelinæ, conversæ Cisterciensis, auctore B. Gossuino, monacho Claravallensi, ex Henriquezii Menologio Cisterciensi 397

Hesperius. Vide Angelramnus.

Honoratus. Vide Florentius.

Honoratus, confessor pontifex, Vercellis in Italia. Commentarius historicus. § I. Retectio corporum SS. Eusebii, Limenii et Honorati sub pavimento diruti chori ecclesiæ cathedralis Vercellensis. Titulus S. Honorati. Vita ejus et elogium per Petrum Galesinium. Ejus nominis inscriptio in Martyrologio Romano 577. § II. S. Honorati institutio in æde S. Eusebii: hujus scholæ forma monastica et clericalis. S. Eusebii exsilium Scythopolitanum; S. Honorati hujus exsilii participatio 578. § III. Dissidia in ecclesia Vercellensi post S. Limenii episcopi obitum. Literæ et iter S. Ambrosii ad Vercellenses. Electio S. Honorati. Felix ejus administratio. Laudes, conjectura aut errore ei tributæ. Scripta de eo 581

Hierax. Vide Terentius.

Hyacinthus, Quintus seu Quintinus, Felicianus, Lucinus seu Lucius, martyres in Lucania. Sylloge Historica. Memoria ex martyrologiis. Passine sint ii martyres in civitate Luca, in diœcesi Compsana, an ignoto Lucaniæ loco 795

I, J

Ia et Breaca virgines eorumque comites Uni, Sininus, Elwinus, Maruanus, Germochus, Crewenna, Helena, Thecla seu Etha, Gwithian et Gwinnear seu Wymerus, in Cornubia Britannica. Sylloge. SS. Iæ, Breacæ et comitum patria Hibernia. Adventus in Cornubiam. Præcipua corum gesta. Ecclesiæ corum nomine insignitæ 293

Jacobus, episcopus Sarugensis in Mesopotamia. Commentarius prævius. § I. S. Jacobi cultus. Ejus historiæ fontes. Georgii, Arabum episcopi, non fuit magister. Ab episcopis examinatur ejus doctrina 824. § II. De S. Jacobi orthodoxia, gestis, episcopatu et operibus disseritur 827. Breviarium vitæ S. Jacobi auctore anonymo Syro 830. Appendix. De Georgii, Arabum episcopi, carmine integre tandem Lovanii edito. Nova Vita S. Jacobi examinatur 927. Historia S. Jacobi Sarugensis, ex codice syriaco Londinensi 930

Imeata. Vide Elesbaas.

Joanna Soderini, virgo ex ordine Mantellatarum, Florentiæ. Commentarius prævius. § I. Qui de B. Joanna scripserint. Beata appellata et cum radiis picta. Cultus approbatus ab archiepiscopo Florentino et S. R. congregatione 398. § II. B. Joannæ genus, vitæ institutum sub S. Juliana Falconeria, miraculum S. Eucharistiæ, mors, sepultura et reliquiæ 402. Commentariolus de vita B. Joannæ Soderini, auctore Nicolao Mati Pistoriensi, versus ex italico 405. Memoria B. Joannæ Soderini ex Michaelis Augustini Pocciantii Chronico ordinis Servorum B. Mariæ Virginis 405. Lectiones II Nocturni de B. Joanna Soderini, propositæ S. R. C. et ab eadem approbatæ 406

Joannes Chisius, laicus ordinis eremitarum S. Augustini, Senis in Thuscia. Commentarius historicus. § I. Origo beati viri et congregationis Ilicitanæ. Qui Joannem Chisium beatum appellarint. An cultus legitimus, quia centum annis Urbanianis decretis antiquior; an quia permissus ab Alexandro papa VII 724. § II. Antiquiores S. Joannis biographi. Qua auctoritate dicatur esse de domo Chisia. Marciaretum, locus nativitatis. Conventus Vallis Aspræ, Senensis S. Augustini et Ticinensis, quos virtutibus illustravit. Mortis tempus 728. Vita Joannis Chisii, auctore Philippo Leonardi de Agazzariis ex ordine Eremitarum S. Augustini, versa ex italica 732. Joannes Chigii, ex codice autographo Alexandri VII papæ, cui titulus: Chigiæ familiæ commentarii, nunc servato in bibliotheca Chigia Romæ 784

Joannes Chuzibita, confessor pontifex, Cæsareæ in Palæstina. Commentarius prævius. § I. S. Joannis Chuzibitæ cultus, natales et in Thebaïde monachatus 587. § II. Eutychianismi renuntiatio. Monachatus in Palæstina 589. § III. S. Joannis episcopatus Cæsareæ. Ejus abdicatio et mors 590. Vita S. Joannis Chuzibitæ, episcopi Cæsariensis, ex Menæis Græcis, interprete Matthæo Radero S. J. Caput unicum. S. Joannis natales, monachatus, episcopatus et mors 592

Justus, presbyter confessor, Lemovicibus in Gallia. Commentarius prævius. § I. Plures sancti nomine Justi. S. Justus Lemovicensis. Ejus cultus et Acta 234. § II. Varia nomina civitatis Lemovicum. Pagus et diœcesis Lemovicensis. Nativitas S. Justi 235. § III. S. Justus comes S. Hilarii in itinere Petrocoricensi. Sacerdotium ejus. An evangelium apud Petrocorios annuntiaverit? Incarcerati Pictavis liberati 237. § IV. S. Justus fueritne abbas monasterii S. Hilarii-Magni; an socius S. Hilarii cuntis in exilium? Plebis vota ut huic demortuo succedat 239. § V. Nonnulla scripta, quorum S. Justus perperam auctor dicitur 241. § VI. Ubi, quo tempore, qua ætate mortuus sit S. Justus 242. § VII. Reliquiæ S. Justi. Origines monasterii S. Martini. Disceptatio de veris S. Justi reliquiis. Earum translationes 243. § VIII. Recognitio reliquiarum S. Justi ineunte hoc sæculo 245. Vita S. Justi, confessoris et presbyteri Lemovicensis, descripta ex codicibus 5321 et 5365 Bibliothecæ imperialis Parisiensis inter se collatis 246. Prologus 246. Caput I. Pueritia S. Justi. Fit catechumenus. A fulgure liberatur. Baptizatur a S. Hilario Pictaviensi 247. Caput II. S. Justi virtutes. Iter Petrocoricense 248. Caput III. S. Justus ordinatur a S. Hilario presbyter. Ejus miracula Pictavis 250. Caput IV. Mortuo S. Hilario, S. Justus postulatur a Pictaviensibus in episcopum. Fugit in locum natalem. Peregrinatur Romam. Redux moritur. Miracula ad ejus sepulcrum 251. Translatio reliquiarum S. Justi, ex Breviario Lemovicensi anni 1625. Iter Romanum S. Justi presbyteri et S. Hilarii episcopi, perperam adscriptum S. Justo, ex ms. codice Pictaviensi 253

K

Kennera virgo in Galwedia, pago Scotiæ. Sylloge historica. Galwediæ situs et incolarum origo. S. Kennera virgo, non martyr, Galwediensis in Scotia, confusa initio sæculi XVI cum S. Cunera, virgine et martyre, Rhenensi in Batavia 904

L

Laudoveva seu Laudovena et Amandus episcopus Silvanecti in Galliis. Commentarius criticus. § I. Cultus S. Laudovevæ Silvanecti. Reliquiarum ostensio quæstuaria et indulgentiæ præclaræ 907. § II. An genuinum nomen Laudovena, Laudoveva vel Laudovenna. Armoricanorumne regina, an Francorum. An uxor Eusebii, regis Venetensis, conversi a S. Melanio. An reliquiæ ex Britannia Minori allatæ. Altera translatio. Reliquiarum vices ab anno 1793 909. § III. Memoria S. Amandi, episcopi Silvanectensis, omissi ad diem 26 octobris 909

Leodardus, confessor, Suessione in Gallia. Commentarius prævius. § I. Leodardi cultus et Acta 639. § II. S. Leodardi nomen, patria, conditio, mors, miracula, sepultura et reliquiæ 340. Vita S. Leodardi ex antiquo Breviario Suessionensi 641

Liqanos. Vide Elesbaas.

Lucianus. Vide Maximus.

Lucinus seu Lucius. Vide Hyacinthus.

Lucius. Vide Smaragdus.

Lucius. Vide Sophronianus.

M

Majorianus, confessor, Broci in Arvernia. Memoria. S. Majorianus, olim patronus prioratus Brocensis in Arvernia, nunc omnino incognitus. Quæ videatur egisse. An scribendus Mazorianus 906

Marcianus seu Marianus, Lucius et Victus martyres Romæ. Sylloge critica. Tres sancti martyres nonnisi ex laterculis Hieronymianis cogniti 189

Marcus, Soterichus et Valentina, martyres Asiani, culti in insula Thaso. Sylloge. Memoria in Menologio Basiliano et in fastis slavicis. Martyrii modus. Translatio reliquiarum ad insulam Thasum 221

Marianus seu Mariana. Vide Smaragdus.

Martinus. Vide Remigius.

Maruanus. Vide Ia.

Maurinus. Vide Desiderius.

Maximus, Venantius, Lucianus, Comitius et Donatus, martyres in Aprutio Ulteriori. Commentarius prævius. Pinnæ in Aprutio Ulteriore cultus SS. martyrum Maximi, Venantii, Luciani, Comitii et Donati. Cur parum noti 190. Passio SS. Maximi et sociorum et SS. Comitii et Donati ex Lectionario antiquo Pinnensi 191. Hymnus in honorem SS. Maximi et sociorum secundum veram historiam, Joanne Baptista Cantalicio, episcopo Pinnensi et Adriensi, auctore 192

Melchio, presbyter Antiochenus. Commentarius historicus. S. Melchionis cultus. Ejus victoria de Paulo Samosateno in concilio Antiocheno 510

Merwinna et Elfleda, abbatissis Rumesejensibus in Anglia. Commentarius prævius. Fata monasterii Rumesejensis. SS. Merwinnæ et Elfledæ cultus. Hujus genus. Ambarum tempora 918. De SS. Elfleda et Merwinna, virginibus et abbatissis, ex codice Lansdowniano 436 Musæi Britannici 922. Vita S. Elfledæ, abbatissæ Romesejensis et virginis, ex Legenda sanctorum Joannis Capgravii 925

Metrobius. Vide Thraseas.

Monachi novem in Æthiopia. Vide Elesbaas.

N

Namatius, confessor pontifex, Claromonte in Arvernia. Sylloge historica. S. Namatii cultus, origo, matrimonium, episcopatus. Ecclesiarum cathedralis Arvernensis et S. Stephani fabrica. Sepultura 254

Narcissus, episcopus Hierosolymitanus. Commentarius prævius. Homonymorum confusio; ordo successionis episcoporum Hierosolymitanorum; quæstio paschalis; senectus et obitus 782. Vita S. Narcissi, episcopi Hierosolymitani, ex lib. V et ex lib. VI Eusebii Historiæ ecclesiasticæ 786

Neo. Vide Thraseas.

Neonilla. Vide Terentius M.

Neophytus, episcopus et martyr, Urbnissii in Georgia. Commentarius prævius. § I. Georgiæ conditio civilis et ecclesiastica; orthodoxia sæculo septimo 642. § II. Historiæ S. Neophyti fontes. Ætas et tempus martyrii 647. Vita S. Neophyti, ex Vitis sanctorum russicis Muravievi 650

Nestor, martyr, Thessalonicæ. Sylloge. Martyrum ordines apud Græcos. An S. Nestor megalomartyr sit. Quomodo excusanda ejus monomachia cum gladiatore. Unde desumenda gesta 219

Nitas. Vide Terentius M.

O

Odilo. Vide Sigolinus.

Odranus, confessor in insula Hia. Sylloge historica. Plures sancti Odrani a se invicem distinguendi. S. Odrani Hiensis mors, sepultura, cultus 362

Otz. Vide Elesbaas.

P

Pantaleon. Vide Elesbaas.

Petrus. Vide Angelramnus.

Photius. Vide Terentius M.

Polycarpus. Vide Thraseas.

Q

Quintilianus. Vide Desiderius.

Quintus. Vide Sophronianus.

Quintus seu Quintinus. Vide Hyacinthus.

R

Remigius, episcopus confessor, Lugduni in Gallia. Commentarius prævius. § I. Fines episcopatus Lugdunensis sæculo IX. S. Remigii Lugdunensis cultus, biographi, nomen, ætas, episcopatus 678. § II. Sæculis VIII et IX ecclesiæ Francicæ bonis suis spoliatæ a regibus Francorum. Restitutio facta a Lothario ecclesiæ Lugdunensi, cum novorum bonorum largitione 680. § III. Restitutiones et novæ donationes ecclesiæ Lugdunensi factæ a Carolo, rege Provinciæ. Fundatio monasterii Saxiacensis 682. § IV. Lotharii, regis Lotharingiæ, restitutiones et donationes ecclesiæ Lugdunensi 684. § V. Restitutiones Caroli Calvi. An sæculo IX ecclesia Lugdunensis esset tam dives quam prima specie appareat 685. § VI. Disceptationes de prædestinatione renovatæ. Concilia Moguntinum II, Carisiacense I, Valentinum III et Lingonensia I et II. Quam partem in his rebus habuerit S. Remigius 686. § VII. Concilium Tullense apud Saponarias. Nova disputatio de prædestinatione. Causæ Wenilonis Senonensis et episcoporum Armoricæ 688. § VIII. Concilium Tullense II apud Tusiacum. Finis litis de prædestinatione. Non propugnavit S. Remigius pravas doctrinas 690. § IX. Opuscula, S. Remigio Lugdunensi perperam tributa 691. § X. Negotium Ebbonis Rhemensis; S. Remigii opera in restitutione presbyterorum depositorum. Concilium Suessionense III 693. § XI. Lotharii, regis Lotharingiæ, divortium. Gontharius Coloniensis et Teugaudus Trevirensis. Concilia Vermeriense, Attiniacense et Dusiacense, quibus interest S. Remigius 694. § XII. Sententia, adversus Carolomannum, Caroli Calvi filium, ejusque satellites lata. Concilia Cabilonensia annorum 873 et 875, 696. § XIII. Obitus, sepultura, translatio et reliquiæ S. Remigii 697. Summarium Vitæ S. Remigii, episcopi Lugdunensis, ex Officiis propriis sanctorum ad usum ecclesiæ Lugdunensis, a Stephano Verney propositis 699. Appendix de SS. Zacharia, Helio, Martino, Amolone et Gebuino 700. S. Zacharias 700. S. Helius 700. S. Martinus 701. B. Amolo 701. S. Gebuini cultus, episcopatus, mors, sepultura, translatio, miracula, Vitæ breviarium 702

S

Sabina. Vide Vincentius.

Salvius, eremita in Normannia. Sylloge. Monasterii S. Salvii in Brago fata. Cultus S. Salvii et eremitica vita 586

Sambatus Vide Angelramnus.

Sarbilius. Vide Terentius M.

Sigebertus, martyr, rex Anglorum orientalium. Commentarius prævius. § I. Anglorum in Germania et Britannia positio. S. Sigeberti genus, exsilium et conversio in Galliis. S. Felicis episcopi accessus ex Cantia. Gentis conversio. Vices sedis episcopalis. Regni fines 892. § II. De schola, quam S. Sigebertus secundum consuetudines Gallicanas et morem Cantuariorum instituit. An hæc origo academiæ Cantabrigensis 895. § III. Adventus S. Fursei et sociorum. Cœnobium Cnobheresburgense pro eis conditum. Cœnobium Betriches wurdense, postea S. Edmundi, in quo S. Sigebertus, abdicato regno, fit monachus 897. § IV. Cædes S. Sigeberti. Ejus regni et mortis tempora. Cultus. An martyr et Benedictinus recte dicatur. Gesta ei perperam attributa 899. De vita vel morte religiosi regis Sigeberti, ex Historia ecclesiastica gentis Anglorum Ven. Bedæ, lib III, secundum editionem Henrici Petrie in Monumentis historicis Britannicis 903

Sigolinus, Godwinus, Anglinus, Albericus et Odilo, abbates Stabulenses in Belgio. Commentarius prævius. § I. Stabulensia et Malmundariensia initia. Viri sancti, quos inter recensiti SS. Sigolinus, Godwinus, Anglinus, Albericus et Odilo. Pauca S. Sigolini abbatis gesta cognita 706. § II S. Godwini abbatis tempora. Diplomata obtenta a Dagoberto II et Theodorico III. Quando S. Lambertus Stabulai vivere coactus fuerit. Pœna imposita ob ruptum silentium nocturnum. Regula S. Columbani illic observata. Episcopi more Hibernorum. An S. Godwinus episcopus fuerit. Perfectio et consecratio templi Stabulensis. Reliquiarum S. Remacli exaltatio 707. § III. Tempora S. Anglini, abbatis Stabulensis, et S. Agilolfi, episcopi Coloniensis. Illius diplomata; hujus Passio 711. § IV. Agilolfi et S. Alberici, abbatum Stabulensium, tempora et diplomata. Extremo sæculo VIII Regula Benedictina nondum recepta Stabulai. S. Albericus proprietarius 713. § V. Stabulai constituuntur abbates beneficiarii; hinc duplex quasi series abbatum. Otto Magnus electionem restituit monachis 715. § VI. S. Odilonis curæ in templo restaurando et in conservandis bonis. Synodus Virdunensis anni 947 et conventus Aquisgranensis mensis septembris anni 953. Mors S. Odilonis anno 954 720

Simon, apostolus et martyr. Commentarius prævius. § I. Fasti sacri variis diebus celebrant sanctum; qui a Thaddæo Apostolo, a Simeone Hierosolymitano et a Nathanaele distinguendus est 421. § II. De sancti prædicatione in pluribus provinciis; non videtur Evangelii lumen intulisse in Africam et insulas Britannicas 424. § III. De sancti martyrio et sepultura; de cultu, ecclesiarum et altarium erectione manifestato; de reliquiis in pluribus provinciis 427. Compendium Vitæ S. Simonis apostoli ex Adonis libello de festivitatibus SS. Apostolorum 428. De inventione brachii S. Simonis in Sein, monasterio Præmonstratensi, ex Collectione hagiographica bibliothecæ regiæ Bruxellensi num. 8924. Caput I. Ex Oriente allatum brachium S. Simonis apostoli episcopus Armenus concedit S. Brunoni, præposito Bonnensi, qui illud donat cœnobio Seinensi 428. Caput II. Sancti non raro puniunt eos, qui eorum cultum negligunt; mulier voti negligens punitur, postmodum sanatur: custos cœnobii a gravissimo malo liberatur 433

Sininus. Vide Ia.

Smaragdus, Marianus seu Mariana et Archelaidas, martyres Antiocheni. Sylloge critica. Memoria ex martyrologiis Hieronymianis 574

Soterichus. Vide Marcus.

Sophronianus, martyr Carthaginensis, et martyres Amarantus seu Amaranta, Quintus et Lucius. Sylloge critica. Memoria ex martyrologiis Hieronymianis 576

Sperus. Vide Angelramnus.

Stephanus Agazzari, canonicus regularis. Commentarius historicus. § I. Beati elogium; Vitæ scriptores; patria et familia 735. § II. Iliceti eremiticam vitam profitetur Beatus; literis dat operam; Ilicetana eremus subtrahitur jurisdictioni ordinis; et tandem transit beatus vir cum sociis ad canonicos regulares 738. § III. Constitutio Congregationis Canonicorum Regularium; bullis pontificiis contradicunt eremitæ Augustiniani; prudenti consilio malis imminentibus occurrit Romanus pontifex 741. § IV. Fabriani primum constituti B. Stephanus et socii; dein monasterium S. Ambrosii prope Eugubium acquirunt, et conjunguntur cum Congregatione S. Mariæ ad Renum juxta Bononiam 744. § V. Varia privilegia obtinet Congregatio Canonicorum; multiplicantur cœnobia; B. Stephanus miraculis inopiam suorum levat 749. § VI. B. Stephani supremus morbus; obitus locus, annus et dies; signa cultus; enumeratio monasteriorum 752

Stephanus Sabaita Poeta in Palæstina. Sylloge critica. Characteres, quibus S. Stephanus Poeta discernitur a S. Stephano Juniore Martyre et a S. Stephano Sabaita Thaumaturgo. Ejus scripta poetica et historica. Clades lauræ S. Sabæ, eo præsente. Ejus laudes, cultus et officium in patriarchatibus Hierosolymitano et Constantinopolitano. Canon S. Theophanis Grapti. De SS. Stephanis Trichinis 672

T

Tecla Haimanot, monachus et confessor, in Æthiopia. Commentarius historicus. § I. De sancti viri cultu ex scriptis missionariorum 383. § II. S. Tecla discernendus a monacho cognomine sæculi XIII: septimo sæculo vixit 385. § III. De Eustathio monacho et Yaredo musico; sancti viri Vita aliique Æthiopum libri in ejus laudem conscripti; annus obitus 387. Summarium Vitæ, at sublestæ fidei, ex æthiopico Synaxario 388

Terentius et Neonilla, eorumque liberi Nitas, Sarbilus, Hierax, Theodulus, Photius, Bele et Eunice, martyres. Sylloge. Cultus et passio SS. Terentii et Neonillæ, liberorum Nitæ, Sarbili, Hieracis, Theoduli, Photii, Belæ et Eunicæ 512

Terentius, episcopus et confessor, Metis in Gallia. Commentarius prævius. § I. Cultus S. Terentii. Ejus Acta 806. § II. S. Terentius creatur episcopus Metensis sæculo V. Ejus mors, sepultura et translatio 807. Acta incerta S. Terentii, episcopi Metensis, ex apographo Bollandiano. Caput primum. S. Terentii genus, educatio, sacerdotium. Mors socii ejus Floriaci 808. Caput secundum. Eligitur episcopus Viennensis S. Terentius. Ejus fuga ad Treviros. Sanat imperatorem Arnulfum. Creatur episcopus Metensis 811. Caput tertium. S. Terentii iter in Burgundiam et Romam. Ejus reditus Metas, miracula, mors et sepultura 812

Thaddæus, unus ex discipulis Christi, Commentarius prævius. § I. Sanctus etiam Addæus appellatur; ejus cultus in Oriente; prædicat Evangelium Edessæ coram Abgaro rege, cujus epistola ad Christum hujusque responsio recitantur 450. § II. Inquiritur in αὐθεντιαν epistolarum Abgari ad Christum Dominum, et Christi ad Abgarum 452. Doctrina Addæi Apostoli sive epistola Addæi ex syriaco anglice reddita a W. Cureton Anglo. Caput I. Thaddæus seu Addæus prædicat et exponit Evangelium Abgaro regi Edessenorum ejusque populo 458. Caput II. Abgarus, collata doctrina apostolorum cum epistola Christi, convertitur cum familia sua et magna populi multitudine; clerum etiam instituit 461. Caput III. Tiberius animadvertit in Judæos; S. Apostolus infirmus consulit ecclesiæ; suprema ejus verba; obit, ejusque corpus sepulcro regis conditur; Abgari filius S. Aggæum episcopum interficit 465

Thaddæus, apostolus, qui et Judas. Commentarius historicus. § I. Sancti varia nomina; ejus cum Christo cognatio; non videtur in Africa Evangelium prædicasse 437. § II. Prædicatio S. Apostoli in Mesopotamia; non videtur Russis Evangelium prædicasse; ejus epistola catholica 439. § III. Sancti martyrium; locus sepulturæ incertus. Reliquiæ, quarum pars S. Bernardo Claravallensi obtigit 442. § IV. Sanctorum apostolorum cultus et reliquiæ 445

Thecla seu Etha. Vide Ia.

Theodorus, abbas et confessor, Viennæ in Gallia. Commentarius prævius. § I Sancti elogia in martyrologiis; natales illustres; discipulatus et monachatus sub S. Cæsario Arelatensi; reditus in patriam et fundatio monasteriorum; solitudo operosa; obitus et sepultura 832. § II. Sancti sepultura in suo oratorio; memoria paulatim obliteratur; brevis historia monasterii Theuderiani et S. Theobaldi, archiepiscopi Viennensis 835. Vita S. Theuderii, abbatis Viennæ in Gallia, auctore Adone, ejusdem urbis episcopo, ex editione Joannis Mabillonii in Actis Sanctorum Ordinis S. Benedicti, collata cum ms. Bruxellensi, num. 8925. Caput unicum. Puer vitam monasticam cogitat; fit monachus et presbyter sub S. Cæsario; redux in patriam, fundat monasteria plura; in operosa reclusione vitam finit et sepelitur in monasterio a se fundato; ubi diligenter ejus servatur memoria 840

Theodulus. Vide Terentius M.

Thraseas, episcopus, Polycarpus, Cajus seu Gajus, Alexander, Neon, Diodorus, Metrobius et quatuor alii, martyres, Eumeniæ in Phrygia. Sylloge critica et historica. Sanctorum patria, nomina, singulorum palæstræ, martyrii tempus 183

Tzehma. Vide Elesbaas.

U V W

Valentina. Vide Marcus.

Vandaletus. Vide Florentius.

Venantius. Vide Maximus.

Victor I. Vide Angelramnus.

Victor II. Vide Angelramnus.

Victus. Vide Smaragdus.

Villicus. Vide Angelramnus.

Vincentius, Sabina et Christeta, martyres Abulæ. Commentarius prævius. § I. Sanctorum martyrum memoria in Fastis sacris et Officio liturgico, præsertim Mozarabico; locus natalis in Lusitania, an in Carpetania; inquiritur in veritatem monumenti de Daciano, Hispaniarum præside 193. § II. Chronotaxis persecutionis Diocletiani ordinatur; sanctorum martyrum examinantur translationes 196. § III. Inquiritur an ex timore rebellionis inceperit et propagata fuerit persecutio Diocletiani 200. Acta SS. Vincentii, Sabinæ et Christetæ, fratrum martyrum, ex legendariis, collatis cum mss. Collectionis Bollandianæ 204

Uni. Vide Ia.

Wymerus seu Gwinnear. Vide Ia.

Z

Zacharias. Vide Remigius.

Za-Michael. Vide Elesbaas.

Zenobius, presbyter, medicus et martyr, Antiochiæ in Syria. Sylloge historica. S. Zenobii martyrium, laus ex latinis fastis, tempus mortis et medicinæ usus 797

INDEX CHRONOLOGICUS

SÆCULUM I.

Verisimiliter anno 44 obit S. Thaddæus, discipulus Christi 450 a

Sæculo I martyr obit S. Simon apostolus 421 c

Sæculo I martyr moritur S. Judas Thaddæus apostolus 437 a

SÆCULUM II.

Sub annum 171 martyrium facit S. Thraseas, episcopus Smyrnensis 184 d

SÆCULUM III.

Circa annum 222 obit S. Narcissus Hierosolymitanus 781 c

Eodem anno Alexander Severus imperium adipiscitur 471 b

Eodem circiter anno Synnadis celebrata putatur synodus 472 e

Anno 231 vel sequenti S. Heraclas cathedram Alexandrinam conscendit 471 d

Eodem circiter anno S. Gregorius Thaumaturgus convenit Origenem 471 a

Anno circiter 232 S. Firmilianus fit episcopus Cæsareæ Cappadocum 471 e

Eodem circiter anno Iconii habetur synodus 472 f

Circa annum 235 S. Gregorius Thaumaturgus discedit ab Origene 471 a

Eodem anno Alexander Severus imp. prope Moguntiam necatur 471 c

Eodem anno Maximus imp. succedit Alexandro Severo 473 c d

Eodem anno cœpta persecutio sub Maximino Vero 475 a

Anno 237 S. Gregorius Thaumaturgus ad Origenem redit 471 a

Anno 238 desiit Maximini Veri persecutio 475 a

Anno 251 occiditur Decius imp. 517 b

Anno 252 circiter cogitur synodus Antiochiæ contra Novatianos 275 f

Eodem anno S. Maternus infulas obtinet Mediolanenses 551 e

Anno 253 Gallus et Volusianus a militibus interimuntur 517 b

Anno 255 synodus Carthaginea S. Cypriano habetur de baptismo 485 c

Anno 256 celebratur Carthagine secunda et tertia synodus de baptismate sub S. Cypriano 485 c d

Eodem anno legatio Romam a S. Cypriano mittitur post synodum II Carthaginensem 485 d

Eodem anno S. Cyprianus mittit Rogatianum diaconum cum literis ad S. Firmilianum 485 d

Eodem anno vel initio sequentis scribit S. Firmilianus ad S. Cyprianum 485 d

Anno 257 ineunte incipit persecutio Valeriani 485 d

Eodem anno S. Stephani papæ martyrium 485 d

Eodem anno S. Cyprianus exilio mulctatur 485 d

Anno 258 S. Cyprianus, episcopus Carthaginensis, martyrio coronatur 519 c

Anno 259 S. Dionysius pontifex Romanus creatur 502 f

Anno 260 circiter vincitur a Sapore Valerianus 502 b

Anno 264 vel sequenti moritur S. Dionysius Alexandrinus 506 b

Eodem tempore celebratur concilium I Antiochiæ contra Paulum Samosatenum 506 d

Anno 268 moritur Galienus imperator 502 f

Eodem anno Claudius cognomine Gothicus imperator declaratur 503 a

Anno 269 moritur S. Dionysius papa 502 f

Eodem anno moritur S. Firmilianus 503 a

Eodem anno celebratur Antiochiæ concilium III contra Paulum Samosatenum 507 a

Anno 270 Claudius Gothicus imp. peste extinguitur 503 a

Anno 272 debellatur ab Aureliano imp. Zenobia, Palmyrenorum regina 504 c

Anno 285 martyr occumbit S. Fidelis 552 e

Eodem anno martyrium facit legio Thebæa 552 e

Eodem anno martyrium faciunt SS. Carpophorus et Exanthus; item Licinius et socii 552 e

SÆCULUM IV.

Sæculo IV ineunte ad fidem catholicam conversi sunt Georgiani 642 e

Extremo anno 302 obiit S. Maternus, episcopus Mediolanensis 551 e

Eodem tempore ab Antiochia episcopum accepisse traduntur Georgiani 643 d et seqq.

Anno vulgari 303, mense martio, jussit Diocletianus omnes ecclesias christianorum dirui 196 e f

Anno 304 probabilius martyrium faciunt SS. Capitolina et Eroteis 206 et seqq.

Circa eumdem annum S. Diomedes patitur Leucopoli in Caria 575 et seqq.

Anno verisimiliter 306 martyrium facit Thessalonicæ S. Nestor 221 d e

Anno 304 probabilius patitur Antiochiæ S. Zenobius presbyter 797 et seqq.

Anno 305, die 10 junii, martyrium faciunt SS. Mammarius et socii 780 e

Anno verisimiliter 305 martyrium faciunt SS. Vincentius, Sabina et Christeta 193 c

Anno 311 Melchiades creatur Romanus Pontifex 573 b

Eodem anno videntur obiissse martyrium SS. Decentius et Germanus 570 e f

Eodem anno Galerius Maximianus obit 573 b

Anno 313 Salonæ moritur Diocletianus 517 c

Circa eumdem annum socios admittere incipit S. Pachomius 233 e

Anno 314 celebratur concilium Arelatense in causa Cæciliani et Donatistarum 498 c

Circa annum 320 natus videtur S. Frumentius 260 c

Circa annum 330 nascitur S. Honoratus, episcopus Vercellensis 578 f

Sæculo IV monasterium S. Abramii condidisse fertur Constantinus imperator 758 et seqq.

Anno 336 Metrodorus philosophus, ex India redux, imperatorem Constantium adit 259

Anno 341 in Æthiopiam venit S. Frumentius 260 c

Anno 342 moritur rex Æthiopiæ Ela-Eskendi 260 c

Anno 346 S. Frumentius adit S. Athanasium 260 c

Anno 348 aut 349 moritur S. Pachomius 233 e

Anno 351 moritur Tzahem, rex Æthiopiæ, filius Ela-Eskendi 261 c d

Anno 352 circiter inscriptionem Axumitanam dictavit Ela-San, adhuc gentilis 261 d e

Anno 353, dignitate episcopali ornatus, in Æthiopiam redit S. Frumentius 261 b

Circa annum 355 christianus fit rex Ela-San 261 d, 265 e

Anno 356 contra S. Frumentium et S. Athanasium epistolam dat Constantius imperator 265 et seq.

Anno circiter 357 Cyrillus Hierosolymitanus perperam sibi vindicat jura metropolitana 591 c

Anno 361 S. Eusebius Vercellensis cum sociis revocatur ab exilio 579 e

Anno 367 aut 368 moritur S. Theodorus, abbas Tabennensis 233 e

Ante annum 368 moritur S. Abrahamus, eremita Ægyptius 233

Anno 370, die 1 augusti, moritur S. Eusebius Vercellensis 580 a

Anno 397, initio aprilis, moritur S. Ambrosius Mediolanensis 581 b c

SÆCULUM V.

Anno 406, die 31 decembris, Vandali Gallias intrant 231 a

Anno 415, die 29 octobris, moritur S. Honoratus, episcopus Vercellensis 581 d e

Circa annum 415 mortuus dicitur S. Frumentius 268 c

Anno 416 Gothi Hispaniam occupant 59 c

Anno 425 insulæ Baleares tentantur a Vandalis 59 c

Circa eumdem annum regnarunt Abraha et Atzbeha, reges Æthiopiæ 265 b

Anno 431 Juvenalis Hierosolymitanus frustra sibi vindicat principatum in Arabiam, duas Phœnicias et tres Palæstinas 591 d

Circa annum 440 S. Gaudiosus, episcopus Afer, monasterium Neapoli construit 584 d

Anno 450 S. Abundius episcopus eligitur Comensis 560 d

Circa medium sæculum V moritur S. Namatius, episcopus Claromontanus 255 e

Anno 452 nascitur S. Jacobus Sarugensis 826 b

Anno 455 insulæ Baleares capiuntur a Vandalis 59 c

Anno 453 aut 468 obit S. Gaudiosus episcopus Africanus 584 b

Anno 468 aut sequenti moritur S. Abundius, episcopus Comensis 560 d

Anno 474 ab episcopis examinatur doctrina S. Jacobi Sarugensis, qui tunc scripta edere cœpit 827 e et seqq.

Anno 478 Alameda, rex Æthiopiæ, Homeritas vincit 302 b

Circa annum 479 in Æthiopiam adveniunt novem monachi 300 f

Circa annum 480 Petrus Fullo, patriarcha Antiochenus, Georgianis metropolitam concedit 644 a e

Anno 491 concilium Vagharsehapatense Armenorum et Georgianorum anathema dicit concilio Chalcedonensi 645 e

Anno 500, die 23 aprilis, moritur S. Ibarus de Beg-erin 278 a

SÆCULUM VI.

Sæculo VI ineunte vixit Abramius judæus, qui ad fidem conversus, presbyter et forsan episcopus factus est 760 et seqq.

Anno 501 interest Victor, episcopus Lunensis, concilio Romano sub Symmacho papa 802 d

Anno 518 ecclesiæ Cæsariensis fuit episcopus S. Joannes Chuzibita 588 d

Circa eumdem annum celebrantur Hierosolymis duo concilia 590 f, 591 a

Anno 519 S. Elesbaas bellum gerit adversus Dhu-Nowasum 297 b

Anno 520 moritur Joannes Constantinopolitanus 591 b

Anno 521, mense novembri, moritur S. Jacobus Sarugensis 828 a

Anno 522 rebellat Dhu-Nowasus adversus Æthiopes 297 c

Anno 523 et 524 Dhu-Nowasus Homeritidem occupat, multosque christianos necat 297 c

Anno 525 secundam expeditionem adversus Dhu-Nowasum suscipit S. Elesbaas 297 c

Circa annum 527 Esimiphæus, Homeritarum prorex, deturbatur a throno 323 et seq.

Anno 530 legationem mittit Justinianus ad proregem Homeritarum et regem Æthiopiæ 323 et seq.

Anno 534 Baleares insulæ eripiuntur Vandalis 59 e

Anno 537 ad S. Elesbaan mittitur a Justiniano Nonnosus legatus 325 d e

Anno 540 tertio in Homeritidem proficiscitur S. Elesbaas 322 b d

Circa annum 542 moritur S. Aragawi seu Za-Michael 387 a

Anno 549 S. Odranus Letrachensis cum aliis multis peste tollitur 343 b

Sæculo VI monasterium Abramitarum Cpoli condit Abramius, postea Ephesinus episcopus 758 et seq.

Eodem sæculo monasterium Byzantinorum prope Hierosolymas ab Abramio ædificatur 762 a

Circa annum 555 S. Elesbaas vitam gloriosam in spelunca habitu monastico claudit 326 et seqq.

Eodem anno Pelagius papa II eligitur 802 b

Anno 557 sponte sua pergit S. Columba ad conversionem Pictorum 291 f

Anno 563 petit S. Columba insulam Hy 623 f

Anno circiter 568 moritur S. Villicus Metensis 671 d

Anno 575, die 29 octobris, dicitur obiisse S. Theodorus 834 f, 835 a

Anno 576 Curion in Georgiæ catholicum eligitur 645 f

Circa annum 580 concilii Chalcedonensis decreta tuetur Curion, Georgiæ catholicus 645 a

Anno 585 obit Ingundes, S. Hermenegildis uxor 353 a

Circa eumdem annum nascitur S. Faro 597 c e, 604 e

Anno 594 S. Venantius ad infulas Lunenses promovetur 802 b

Anno 596 ab Armenis omnino discedit Curion, catholicus Georgiæ 645 a

Eodem anno concilium Devinense aut Torinense Armenorum Georgianos damnat 645 d

SÆCULUM VII.

Anno 602 exoritur Constantinopoli exitialis seditio adversus Mauritium imperatorem 350 a

Eodem anno Phocas salutatur imperator 350 b

Anno 607 creatur Romanus pontifex Bonifacius 350 e

Circa annum 610 nascitur S. Tecla Haimanot 387 a b c f

Anno 613 obit Brunechildis 354 e

Circa annum 620 moritur S. Baldus, pœnitens apud Senones in Galliis 872 b

Anno 622 patri mortuo, Colmano, filio Cobtachi, succedit Guarius Aidhne seu Liberalis, rex Connaciæ 892 e

Circa annum 626 episcopus fit S. Faro 597 e 604 e

Anno 627 convertuntur ad fidem Northumbri 893 b

Circa annum 628 venit in Belgium S. Amandus 851 a

Anno 630 S. Sigebertus fit rex Anglorum Orientalium, eorumque episcopus fit S. Felix 900 b

Circa eumdem annum Guarius, rex Connaciæ, floruisse traditur 890 e

Anno 632 S. Remaclus regere incipit Solemniacense monasterium 707 c

Eodem verisimiliter anno moritur S. Maidocus, episcopus Fernensis 892 d

Aliquanto post eumdem annum moritur S. Colmanus mac Duach 892 e

Anno 637 occumbit S. Sigebertus, rex Anglorum Orientalium 900 e

Eodem anno, die 17 februarii, dedicatur ecclesia Resbacensis 602 f

Anno 638 obit Dagobertus I rex 600 b

Anno 643 Georgiam invadunt Saraceni et S. Neophytus convertitur 647 et seqq.

Sub annum 644 S. Remaclus fundat Casam Congidunensem 707 c

Circa eumdem annum S. Donatus Vesuntionensis S. Benedicti Regulam accommodat feminis 848 e

Anno 646 diem obit S. Felix, episcopus Anglorum Orientalium 900 b

Anno 649 Thomas, Lunensis episcopus, adest concilio Romano 803 d

Anno 650 S. Remaclus fit episcopus Trajectensis 707 c

Sub annum 655 S. Remaclus Malmundariense et Stabulense monasteria incohat 707 c

Anno 658 Emmo Senonensis celebrat concilium 600 a

Anno 659 obit S. Eligius Noviomensis 600 a

Anno 659 videtur mortuus esse Guarius Aidhne seu Liberalis, rex Connaciæ 892 e

Anno 660 occiditur Sigebertus Bonus, rex Saxonum Occidentalium 902 d

Ad eumdem annum S. Remaclus abdicat curas episcopales 707 c d

Circa eumdem annum pro Christi fide necatur S. Neophytus, episcopus Urbnissiensis 650 c

Inter annos 667 et 671 moritur S. Remaclus 707 d

Circa annum 672 Meldis octogenarius obit S. Faro 597 e, 604 e

Ad annum 673 diœcesis Anglorum Orientalium in duas partes dividitur 895 a

Anno 677 Dagobertus II confirmat monasterio Stabulensi villam Germiniacum 707 f

Anno 680 Theodoricus III fit monarcha Francorum 708 c

Eodem anno videtur S. Lambertus a sede sua pulsus fuisse et Stabulaum relegatus 709 a

Anno 681 occiditur Ebroinus, et Waratto ejus locum occupat 709 e

Sub eumdem annum nascitur S. Dodo, abbas Waslerensis 628 c f

Anno 686 Waratto majordomus occiditur eique substituitur Bertharius 709 e

Anno 687 pugna Testriciana vincit Pippinus Heristalius et demum prævalet 709 f

Anno 690 moritur S. Joannes, episcopus Bergomas, in martyrem mutatus 820 a b

Anno 697 consecratur templum Lobiense 626 e

Extremo sæculo VII floruit Georgius, Arabum episcopus, S. Jacobi Sarugensis encomiastes 825 d et seqq., 929 et seqq.

SÆCULUM VIII.

Circa annum 710 moritur S. Tecla Haimanot 387 f

Anno 713 moritur S. Ursmarus 628 c

Anno 715 obit Savaricus, episcopus Autissiodorensis 371 a

Anno 715 pugna in silva Cotia 371 a

Anno 731 obit S. Hainmarus, episcopus Autissiodorensis 371 b

Anno 745, 746 aut 748 S. Agilolfus constituitur a S. Zacharia papa episcopus Coloniensis 712 d

Circa annum 750 Theophylactus, patriarcha Antiochenus, Georgianos metropolitas ab Antiocheno itinere eximit 644 c e

Circa medium sæculum VIII moritur S. Dodo, abbas Waslerensis 228 c d

Circa annum 760 nata est S. Anna Euphemianus 913 c

Anno 766 obit S. Chrodegangus, episcopus Metensis 653 f

Anno 767, die 28 novembris, pro sacrarum imaginum cultu martyrium subit S. Stephanus Junior 672 c

Anno 768 creatur episcopus Metensis B. Angelramnus 653 f

Anno 769 conditur Tamlachtense monasterium 179 b

Anno 787 diem obit S. Maelruain 179 b

Anno 791 bellum agit Carolus Magnus adversus Avaros 665 b c

Eodem anno moritur B. Angelramnus 665 b c

Anno 794, die 2 aprilis, moritur S. Stephanus Sabaita Thaumaturgus 672 c

SÆCULUM IX.

Initio sæculi IX moritur S. Stephanus Sabaita Poeta 672 b

Anno 812, die 6 junii, Riculfus, archiepiscopus Moguntinus, consecrat templum Blidenstadiense 537 d

Anno 813 obit B. Aaron, episcopus Autissiodorensis 374 b

Anno 817 Ludovicus Pius regnum suum inter filios suos dividit 693 c

Circa annum 820 ad meliorem vitam migrat S. Anna Euphemianus 915 a

Anno 824 diploma Lotharii imp. Leoni episcopo Lunensi datum 549 e

Anno 833 Ludovicus Pius regno deturbatur 693 d

Anno 835 celebratur concilium apud Theodonisvillam 693 e

Eodem anno sede Rhemensi dejicitur Ebbo 693 e

Anno 840 obit Ludovicus Pius imperator 693 e

Eodem anno moritur S. Agobardus episcopus Lugdunensis 701 b

Eodem anno episcopus Lugdunensis creatur B. Amulo 701 b

Eodem anno Ebbo restituitur in sede Rhemensi 693 e

Sub eumdem annum in monasterium Stabulense intruduntur abbates sæculares 715 b

Anno 844 B. Theodoricus, episcopus Cameracensis, consecrat monasterium Waslerense 631 a

Eodem anno secundo sede Rhemensi dejicitur Ebbo 693 e

Intra annos 847 et 865 conscripta fuerunt Capitula, B. Angelramno tributa 662 f

Anno 849 in concilio Carisiacensi damnantur Gothescalci errores 687 d

Anno verisimiliter 852 obit B. Amulo, archiepiscopus Lugdunensis 702 a

Anno 853 celebratur concilium Suessionense III, in quo clerici, ab Ebbone minus recte ordinati, restituuntur 694 b

Eodem anno in concilio Carisiacensi damnantur Gothescalci errores 687 d

Anno 855 celebratur concilium Valentinum III 687 e

Anno 859 celebrantur duo concilia Lingonensia 688 b

Eodem anno celebratur concilium apud Saponarias 688 b

Eodem anno S. Germani Autissiodorensis reliquiæ in novas cryptas deferuntur 355 b

Eodem anno Normanni depopulantur insulas Baleares 60 a

Anno 860 celebratur concilium Tusiacense I 690 f

Circa eumdem annum monasterium S. Phocæ exstruit Basilius accubitor, postea imperator 208 d et seqq.

Anno 862 concilium Aquisgranense invalidum Lotharii cum Theutberga matrimonium pronuntiat 694 d

Eodem anno SS. Desiderii aliorumque Autissiodorensium episcoporum exuviæ ad novas cryptas deferuntur 855 c

Anno 863 obit Carolus, rex Provinciæ 684 a

Circa annum 864 innotuere Pseudo-Isidori decretales 662 f

Anno 866 celebratur synodus Suessionensis III 693 c

Anno 869 celebratur concilium œcumenicum octavum 476 e

Eodem anno obit Placentiæ Lotharius, rex Lotharingiæ 694 f

Eodem anno celebratur concilium Vermeriense in causa Hincmari Laudunensis 695 b

Anno 870 celebratur concilium Attiniacense in causa Hincmari Laudunensis 695 e f

Circa eumdem annum obit Guntharius, archiepiscopus Coloniensis 694 e

Anno 871 celebratur concilium Duziacense, in quo depositus fuit Hincmarus Laudunensis 696 b

Anno 873 celebratur concilium Cabillone 697 a

Anno 875 celebratur concilium Cabillone 697 c

Eodem anno obit S. Remigius Lugdunensis 697 e

Anno 876 S. Aurelianus creatur archiepiscopus Lugdunensis 697 e

Ab anno 881 ad 891 Hasbania a Normannis fuit vastata 855 e

Anno 881 monasteria Stabulense et Malmundariense a Normannis incensa 716 a

Circa annum 886 Wilfredus, comes Barcinonensis, expugnat Ausonam, Rivumpullum et Minorissam 48 f

Anno 888 ecclesia Vicensis recipit ab Odone, rege Francorum, plura feuda 49 b

Anno 897 Romanus papa literas dat ad episcopum Gerundensem 60 a

SÆCULUM X.

Anno 909 moritur B. Herefridus, Autissiodorensis episcopus 377 d

Anno 914 Wulpertus, episcopus Comensis, testamento suo plurima largitur ecclesiæ S. Euphemiæ 560 d

Anno 915 B. Betto ecclesiam Autissiodorensem regendam suscipit 374 d

Anno 927 Virodunum vastant Hungari 716 e

Anno 937 Gislebertus, dux Lotharingiæ et abbas Stabulensis, necnon Everardus, rebelles adversus Ottonem I imperatorem, interimuntur 717 d, 719 a

Anno 938 creatur abbas Stabulensis S. Odilo, olim archidiaconus Virdunensis 717 a d, 719 d

Anno 947 celebratur synodus Virodunensis 721 a b

Anno 953, adulto mense septembri, conventum procerum Aquisgrani celebrat S. Bruno Coloniensis, ita ut die 21 Aquisgrani, et die 25 Coloniæ versetur 721 e f

Anno 954, die 3 octobris, moritur S. Odilo, abbas Stabulensis 722 b c, 723 a

Anno 964 Ubaldus, Comensis episcopus, expugnat insulam Comacinam 553 f

Eodem circiter anno prima translatio corporis S. Fidelis, martyris Comensis 553 e

Anno 967 moniales introducuntur in monasterium de Romsey 918 c, 920 b

Anno 979 fundatur Aronæ abbatia S. Gratiniani ordinis S. Benedicti 558 e

Anno 980 Hamptoniam vastant Dani 920 b c

Anno 953 Conradus, dux Franconiæ, ducatu Lotharingiæ privatur ab Ottone I 719 a

Anno 994 celebratur Ansanum concilium 838 b

Eodem anno Hamptoniam denuo vastant Dani, quum paulo ante mortua esset S. Merwinna 920 ce

Ante annum 998 cessavit monasterium virile Calvomontense 855 d

Circa annum 1000 scholæ juris et academia Placentiæ instituta dicuntur 9 c

SÆCULUM XI.

Anno 1013 dedicatur templum S. Lamberti Leodiense 415 a

Sæculo XI Iconium a Mahumetanis occupatur 474 c

Anno 1016 fundatur capitulum S. Genesii Tigernense in Arvernia 544 d

Anno 1043 Hermannus II, Coloniensis archiepiscopus, dat plura bona monasterio S. Severini 686 c

Anno 1058 summa solemnitate consecratur templum cathedrale Barcinonense 60 b

Anno 1059 B. Petrus Damiani Mediolani sermonem habet de S. Fideli martyre 549 f

Anno 1065, die 27 decembris, obit rex Castellæ et Legionis Ferdinandus I 198 e

Anno 1072 B. Alexander papa II approbat reformationem Camaldulensem 771 b

Anno 1074 diem obiisse traditur B. Jacobus Picolomineus 724 b

Anno 1082 obit S. Gebuinus, archiepiscopus Lugdunensis 703 f, 704 a b

Eodem anno obit Walterus, episcopus Meldensis 704 a

Anno 1085 ex Hirsaugiensi abbatia deducitur colonia Blidenstadium 537 e

Sub annum 1091, invento Placentiæ S. Euphemiæ corpore, reædificatur templum et instituitur capitulum 4 d

Anno 1092 Herimannus, episcopus Metensis, facit S. Clementis Metensis translationem 807 c

Anno 1093 fundatur cœnobium Augustinianum Bullencurtianum 391 a

SÆCULUM XII.

Anno 1101 Petrus, rex Aragoniæ, expugnat Barbastrum 42 a

Anno 1103 concidit Mediolani ecclesia S. Laurentii 550 c

Anno 1108 intervenit Alexander papa III litigio de jurisdictione in monasterium SS. Crucum 40 d

Annis 1114 et 1115, Paschali papa II suadente, Pisani liberant insulas Baleares 60 c

Anno 1116 Mahumetani recuperant insulas Baleares 60 d

Anno 1117 B. Paschalis II approbat regulam B. Petri de Honestis 5 b

Eodem anno Raimundus, comes Barcinonensis, concedit episcopo Tarraconensi civitatem Tarraconensem 36 d

Anno 1020 Canutus, rex in Anglia, novos monachos inducit in monasterium Betricheswurdense 898 b

Anno 1127 vel sequenti Comum a Mediolanensibus expugnatur 557 c

Anno 1134 capitulum Cisterciense permittit in grangiis recipere conversos, non vero conversas 391 c d

Anno 1135 Præmonstratenses occupant monasterium Romersdorff 436 e

Anno 1140, die 6 aprilis, invenitur corpus S. Faronis 606 c

Eodem anno et die Andreas abbas visitat corpus S. Faronis 616 f, 619 e

Eodem anno ædificatur templum Vicense S. Mariæ Rotundæ 95 e

Anno 1149, die 24 octobris, in Christianorum manus venit Ilerda 42 a

Eodem anno Bullencurtiani canonici suscipiunt regulam Cisterciensem 391 b

Anno circiter 1164 nascitur S. Fulcus, electus episcopus Placentinus et Papiensis 4 b d, 5 c

Anno 1167 episcopus Placentinus eligitur Tedaldus 4 b

Anno 1169 Alexander papa III confirmat ecclesiæ Barcinonensi insulas Baleares 60 b

Anno 1177 fit Silvanecti solemnissima ostensio quæstuaria reliquiarum cum indulgentiis 908 d e f

Anno 1178 Alexander papa III inquisitorem Tolosæ constituit Petrum, cardinalem S. Chrysogoni 54 f

Eodem circiter anno obit B. Hemelina 396 f

Eodem anno elevatur corpus S. Bernardi abbatis 445 c d

Anno 1181 Lucius papa III ad castrum Vaurense legatum et inquisitorem mittit Henricum, Albanensem episcopum 54 f

Anno 1184 Petrus de Brixeio, episcopus Tullensis, condit Liberdunense S. Eucharii capitulum sæculare 231 e f, 232 a b c

Anno 1187 Phocas peragrat Terram Sanctam 589 c

Anno 1192 episcopus Placentinus eligitur Arditio 4 b

Eodem anno populus et magistratus Placentinus partem adhuc habent in electione episcopi 9 f, 10 a

Anno 1194 Cælestinus papa III confirmat bona ecclesiæ Tarraconensis 34 b

Eodem anno, die 9 octobris, capitulum S. Joannis Placentinum unitur capitulo cathedrali 14 b c

SÆCULUM XIII.

Anno 1201 Innocentius III delegat judices litis episcopi et capituli Placentinorum 5 e

Sæculo XIII ineunte transfertur Sarzanam sedes episcopalis Lunensis 804 f

Anno 1203 incipiunt jurgia inter clerum et magistratum Placentinos, quibus via ad excommunicationem et interdictum sternitur 6 e

Anno 1204 Innocentius III improbat divisionem bonorum capituli Placentini in præbendas 6 b

Eodem anno in Occidentem affertur brachium S. Simonis apostoli 429 a

Eodem anno, die 21 februarii, Innocentius III monet Placentinos ut resipiscant ab iniquitate erga clerum 6 e f

Eodem anno, die 9 julii, Fulcus Radinus, consul Placentinus, cedit S. Fulco plura jura 6 d f

Anno 1206 iterum ad Placentinos scribit Innocentius III, qui eos ad justitiam erga clerum reducat 6 e

Eodem anno Innocentius papa III stimulat abbates Cistercienses adversus hæreticos 55 a

Eodem anno, die 10 junii, Innocentius III rejicit conditiones, propositas a magistratu Placentino excommunicato 7 a b

Eodem anno, die 26 julii, Innocentius III vetat ne quis mercimoniam faciat cum Placentinis excommunicatis 7 b c

Eodem anno, die 7 octobris, Innocentius III minatur se episcopalem sedem Placentinam suppressurum 7 c

Eodem anno, die 16 novembris, Placentini absolvuntur ab excommunicatione 7 d

Anno 1207 Innocentius papa III Romam accersit episcopum Vicensem, multis criminibus falso accusatum 35 b

Eodem anno, mense februario, finiuntur jurgia cleri et magistratus Placentinorum 7 d e

Eodem anno, mense majo, Innocentius III præscribit Placentinis modum satisfaciendi clero 7 e f

Eodem anno, die 29 julii, Innocentius III jubet episcopum Placentinum ad civitatem suam redire 7 f, 8 a

Anno 1208 synodus celebratur Placentiæ 8 b c

Eodem anno S. Petrus a Castronovo occiditur ab hæreticis 55 a

Anno 1209 sententiam interlocutoria partim definitur gravissima lis inter Guilielmum, episcopum Vicensem, et Guilielmum de Montecatano, vicecomitem Bearnensem 35 d e f

Anno 1210 Gerardus de Sessia, episcopus Novariensis et electus Albanensis, synodum Novariæ celebrat 13 d

Eodem anno, die 8 aprilis, moritur Grimerius Porta, episcopus Placentinus 9 d

Eodem anno, die 2 augusti, episcopus Placentinus eligitur S. Fulcus 11 c

Anno 1211, die 6 octobris, canonici Placentini revocantur ad vitam communem 13 d e

Eodem anno Capua sacris interdicitur ob celebratam Missam, præsente Ottone 15 b

Anno 1212 jubet Innocentius III inquiri in electionem episcoporum Mediolanensium 10 d

Eodem anno plures civitates Longobardiæ paciscuntur inter se adversus Mediolanum et Placentiam 15 b

Anno 1213 nova mittitur legatio, quæ obtineat approbationem electionis S. Fulci, electi episcopi Placentini 11 e f

Eodem anno, in pugna de Murello occiditur Petrus II, rex Aragoniæ 50 f

Anno 1214, circa Pascha, convertitur S. Bernardus Calvonius et fit monachus SS. Crucum 37

Eodem anno, mense octobri, S. Franca fit abbatissa Montislonæ 13 a b

Anno 1215 concilium Lateranense quatuor patriarchas agnoscit in Oriente Latinos 591 f

Eodem anno Guilielmus Autissiodorensis basilicam S. Stephani renovat 363 b

Eodem anno Rodobaldus Sangregorius, episcopus Papiensis, in concilio Lateranensi moritur 15 e

Eodem anno eligitur Jacobus quidam antiepiscopus Placentinus 12 c

Eodem anno, medio mense novembri, incohatur concilium Lateranense 14 f

Anno 1216 S. Fulcus, electus episcopus Placentinus, sed non confirmatus, eligitur episcopus Papiensis 12 d

Eodem anno 1216, mense majo, tregua præcipitur Placentinis, Mediolanensibus et Papiensibus. Ea violata, Placentini et Mediolanenses sacris interdicuntur 15 f

Eodem anno 1216, die 18 decembris, jubentur Placentini ab Honorio III papa episcopum eligere loco S. Fulci 15 f

Anno 1217, mense majo, Honorius papa III innovat privilegia ecclesiæ Papiensis 16 f, 17 a

Eodem anno 1217, die 31 maji, pax firmatur inter Mediolanenses et Papienses, eorumque partes 16 a

Eodem anno 1227, die 6 novembris, Placentini solvuntur interdicto, quod propter impugnatos Papienses incurrerant 16 a b

Anno 1218 Honorius papa III pacem imperat civitatibus Longobardiæ 16 b c

Eodem anno inquiritur in modum eligendi episcopos Placentinos 12 c d

Eodem anno, die 19 maji, moritur Otto IV imperator 16

Eodem anno, die 2 decembris, celebratur conventus Laudensis ob pacem Longobardiæ 16 b c

Anno 1220, mense septembri, Fredericus II imperator primum intrat Longobardiam 16 d

Anno 1222 auctoritate Honorii papæ III canonici Mortarienses introducuntur in Papiense monasterium S. Petri in Cæloaureo 17 c d

Eodem anno Gregorius papa IX jubet inquiri in numerum canonicorum, quos ecclesia Tarraconensis alere possit 41 e f

Anno 1223 Oppizo Fieschi, episcopus Parmensis, frustra legatur Papiam ab Honorio papa III 17 f

Anno 1224 Gregorius IX inhibet ne Bullencurtiani monachi habeant in suis grangiis conversas 392 a b

Eodem anno, die 20 novembris, jubet Honorius papa III provideri necessitatibus clericorum Papiensium exsulantium 18 a

Anno 1226, die 29 martii, parthenon vallis de de Onella unitur monasterio SS. Crucum 43 b

Anno 1227 monasterium et municipium S. Trudonis Joannes, episcopus Metensis, Hugoni de Petroponte, episcopo Leodiensi, vendit 661 a

Anno 1228, die 18 decembris, Gregorius IX approbat sententiam, finientem lites episcopi et capituli Placentinorum 6 b

Anno 1229, incerto die, moritur S. Fulcus, episcopus Papiensis 19 d

Eodem anno, die 29 martii, celebratur concilium Ilerdense 67 d

Eodem anno Jacobus I, rex Aragonum, liberat Majoricam 60 d

Eodem anno celebratur concilium Tolosæ adversus hæreticos 55 b

Anno 1230, die 1 maji, concilium Tarraconense celebratur 67 f

Anno 1231 Gregorius papa IX plura statuit adversus hæreticos 55 c

Anno 1231 Petrus, Portugalliæ regis filius, cedit Jacobo I, regi Aragoniæ, comitatum Urgellensem ejusque loco accipit insulas Baleares 60 d

Eodem anno, die 28 martii, jubet Gregorius papa IX inquiri in Guilielmum de Tavarteto, episcopum Vicensem, male sentientem de fide 43 d

Eodem anno Gregorius papa IX monet officii sui adversus hæreticos episcopos provinciæ Tarraconensis 55 c d

Anno 1233 moritur Guilielmus de Tavarteto, episcopus Vicensis 43 e

Anno 1234, die 7 februarii, incohatur conventus Tarraconensis 50 b

Eodem anno Jacobus I, rex Aragoniæ, Tarracone proponit constitutiones 42 b

Anno 1235 Gregorius papa IX procurat res ecclesiasticas Majoricenses 62 a

Anno 1236 Jacobus I, rex Aragoniæ, curiam habet Montesoni propter expeditionem Valentinam 63 d

Eodem anno S. Ermelindis reliquiæ novæ capsæ imponuntur 857 f

Anno 1238 Valentia deditur Jacobo I, regi Aragoniæ 65 f, 66

Anno 1239, die 18 aprilis, celebratur concilium Provinciale Tarraconense 67 c

Anno 1240 Gregorius papa IX erigit capitulum Majoricense 62 d

Eodem anno, die 8 maji, celebratur concilium provinciale Tarraconense 68 e

Anno 1242, die 13 maji, celebratur concilium provinciale Tarraconense 68 e

Anno 1243, die 26 octobris, moritur B. Bernardus Calvonius, episcopus Vicensis 21 f, 81 c 85 e f

Anno 1244, die 29 februarii,incipiunt colligi miracula S. Bernardi Vicensis 81 c, 86 b

Anno 1248 Innocentius papa IV confirmat exemptionem sedis Majoricensis 62 d

Anno 1258 fundatur conventus S. Augustini Senis 731 e

Circa annum 1259 reliquiæ S. Fidelis martyris Como Aronam delatæ perhibentur 557 e

Anno 1268, die 31 augusti, instituitur confratria in honorem B. Bernardi Vicensis pro restauratione templi cathedralis 84 a

Anno 1287 S. Remigii Lugdunensis reliquiæ elevantur et transferuntur ad ecclesiam cathedralem 698 a b c

Anno 1300, die 1 aprilis, Bonifacius papa VIII concedit facultatem instituendi studii generalis Ilerdensis 34 d e

Eodem anno, die 1 septembris, condit Jacobus II, rex Aragoniæ, studium generale Ilerdense 34 e

SÆCULUM XIV.

Circa annum 1305 incohatur Beghinasium Lovaniense 856 c

Anno 1320, die 6 septembris, monasterium S. Theodori transit in jus archiepiscoporum Viennensium 839 c

Anno 1330 statutum condunt Vicenses de procuranda canonizatione B. Bernardi Calvonii 85 a

Anno 1331 introducuntur Eremitæ S. Augustini in templum S. Petri in Cæloaureo 731 f

Anno 1338 Eremitæ S. Augustini in capitulo generali Senensi instituunt festum in memoriam stabiliti sui ordinis juxta corpus sui patroni in templo Ticinensi S. Petri in Cæloaureo 732 a

Anno 1340 imprimitur S. Eucharistia pectori S. Julianæ Falconeriæ, quæ pientissime moritur 403 f, 404

Anno 1363, die 28 octobris, moritur Senis B. Joannes Chisius 724 f, 731 e, 732 b

Anno 1365 Comi altera translatio reliquiarum S. Fidelis martyris 554 a

Anno 1367, die 1 septembris, moritur B. Joanna Soderinia 399 a, 404 c, 405 a f

Anno 1380 (1379?) Genuenses, victis Venetis, capiunt vastantque Polam 341 c. Cfr Darstellung der istrischen Halbinsel, 1863, pag. 19.

Anno 1381, die 5 octobris, Garcias, episcopus Vicensis, concedit indulgentias propter novum sepulcrum B. Bernardi Calvonii 84 c d e f

Anno 1387 incohatur congregatio Ilicetana Eremitarum S. Augustini 724 c

Circa annum 1400 moritur Henricus de Meldert 870 e

SÆCULUM XV.

Anno 1401, die 24 julii, retegitur Bergomi sepulcrum SS. Domnionis, Domnonis et Eusebiæ, qui visi sunt martyres 817 e f

Anno 1407 instituitur congregatio canonicorum regularium S. Salvatoris 735 a

Eodem anno nascitur B. Antonia Brixiana, ex ordine S. Dominici 407 e

Anno 1408, die 28 junii, vestem canonicalem induunt socii B. Stephani 742 c

Eodem anno, die 28 junii, Eremitæ Ilicetani fiunt canonici regulares ad breve tempus 728 b

Anno 1418, die 5 junii, literæ apostolicæ conjunctionis monasteriorum S. Mariæ et S. Ambrosii conceduntur 748 a

Anno 1427 sæcularisatur abbatia S. Gratiniani Aronæ 558 e

Circa annum 1428 moritur Libertus I, dominus Meldradiensis 870 f

Anno 1419, die 23 maji, celebratur capitulum generale primum canonicorum SS. Salvatoris 751 b

Anno 1433, die 28 octobris, obit B. Stephanus Agazzari 753 a f

Anno 1439 Eugenius papa IV dat Fratribus Ilicetanis Senense S. Martini templum 731 e

Anno 1443 ædificatur conventus Sulmonensis FF. Minorum 756 a

Anno 1445, allaborantibus etiam feminis et pueris, incohatur fabrica S. Petri Viglebanensis 105 a

Anno 1448 moritur Godefridus de Montenaken 871 a

Anno 1449 firmatur congregatio Ilicetana Eremitarum S. Augustini 724 c

Sæculo XV instaurantur complures Ordines regulares 746 e f

Anno 1456, die 4 maji, moritur B. Philippus Aquilanus 756 a

Anno 1457 ad reformandum Ferrariensem S. Catharinæ M. conventum mittitur B. Antonia Brixiana, monialis Dominicana 409 e

Anno 1470 obit B. Matthæus Carrezius seu Mantuanus 105 a

Anno 1484 diem obiisse traditur B. Damianus Finariensis 102 b, 103 b e

Anno 1487 transferuntur et sub altari reconduntur Polæ corpora SS. Theodori, Georgii et Demetrii martyrum, SS. Floris et Basilii, episcoporum, et S. Salomonis, regis Hungariæ 340 e f

Anno 1488, die 29 junii, ponitur primus lapis templi cathedralis Papiensis 2 a

Anno 1489 Callagranus reficit ecclesiam S. Gratiniani Aronæ 558 e

Eodem anno idem recondidit alio in loco reliquias S. Fidelis 558 e

Anno 1490 datur congregationi SS. Salvatoris capitulum S. Euphemiæ Placentinum 4 d

Circa annum 1491 moritur Antonius de Montenaken 871 a

Anno 1492, die 9 julii, erigitur provincia ecclesiastica Valentina 62 e

Anno 1498 monasterium Blidenstadiense mutatur in capitulum canonicorum 537 e

Ante annum 1500 moritur B. Antonius Rubeus 756 b c

Anno 1500 ex ambabus provinciis Longobardicis ordinis FF. Prædicatorum una conflatur 103 b

SÆCULUM XVI.

Anno 1507, die 27 octobris, moritur B. Antonia Brixiana ex ordine FF. Prædicatorum 407 a, 409 d

Sub annum 1509 obit Bueillius, primus Americæ patriarcha 179 f

Anno 1519 ab Indis Cumanis occiditur F. Dionysius, ex ordine FF. Minorum 181 a

Anno 1536 mutatur monasterium in collegium sæculare canonicorum 839 c

Anno 1538 supprimit Paulus papa III præposituram Blidenstadiensem 538 a

Circa annum 1540 in sacello S. Sebastiani Autissiodorensi imagines sanctorum episcoporum hujus ecclesiæ depinguntur 372 b

Anno 1553 moritur Joannes de Montenaken, dominus de Meldert 871 b

Anno 1554 obit Nicolaus de Hampigny, abbas Bullencurtianus 393 e

Anno 1559 Minores Conventuales incipiunt Neapoli reformationem, dein a Pio IV et Sixto V confirmatam 139 f

Anno 1561, die 1 septembris, invenitur Neapoli sanguis S. Stephani 483 f

Anno 1562 calvinistæ Meldensem civitatem vastant 606 d e

Eodem anno Huguenoti S. Remigii Lugdunensis reliquias destruunt 698 b

Eodem anno Guido Ferrerius fit episcopus Vercellensis 577 b

Anno 1565 Lomellinus præficitur sedi Luni-Sarzanensi 805 d

Eodem anno Huguenoti pedibus calcant Autissiodori sanctorum reliquias 357 a

Eodem anno transferuntur plurium episcoporum Papiensium reliquiæ 2 a b

Anno 1568 moritur Joannes d'Oyenbrugge de Duras 871 c

Eodem anno Guilielmus d'Oyenbrugge furori hæreticorum S. Ermelindis reliquias subtrahit 858 d

Eodem anno, mense octobri, absconditur corpus S. Huberti 836 b

Anno 1569 primus lapis a S. Carolo Borromæo ponitur novi templi S. Fidelis Mediolani 561 b

Anno 1570 obit Joannes Tillius, episcopus Meldensis 699 e

Anno 1572 Guilielmus d'Oyenbrugge iterum furori hæreticorum S. Ermelindis reliquias subtrahit 858 d

Anno 1573 S. Carolus Borromæus tradit ecclesiam S. Gratiniani Societati Jesu Aronæ 558 e

Anno 1575 inveniuntur corpora SS. Eusebii, Honorati et Limenii, episcoporum Vercellensium 577 f

Eodem anno ritui Eusebiano substituit Bonomius, episcopus Vercellensis, ritum Romanum 578 d e

Anno 1576 transferuntur reliquiæ SS. Fidelis et Carpophori MM. Arona Mediolanum 559 b

Eodem anno Guilielmus d'Oyenbrugge furori hæreticorum S. Ermelindis reliquias denuo subtrahit 858 e

Anno 1579 occiduntur ob fidem ab Anglis Monaghi in Hibernia sex fratres Minores 779 e

Eodem anno transferuntur Mediolani corpora SS. Fidelis et Carpophori ex veteri ad novum templum 559 d

Eodem anno Mediolani a S. Carolo dedicatur novum templum S. Fidelis 559 d

Eodem anno obitus Lomellini, cardinalis et episcopi Anagnini 805 e

Anno 1587 Lutherani comburunt Liberduni in diœcesi Tullensi S. Eucharii reliquias 232 e

Anno 1590 violantur ab Huguenotis S. Baldi pœnitentis reliquiæ 875 e

SÆCULUM XVII.

Anno 1602 celebratur concilium provinciale Tarraconense 28 d

Eodem anno patres concilii provincialis Tarraconensis petunt a Clemente papa VIII ut canonisare velit B. Bernardum, episcopum Vicensem 97 c d e f

Anno 1605 Alexander Rotavius, archipresbyter Thenensis, S. Ermelindis reliquias recognoscit 861 a b

Eodem anno, die 27 decembris, reliquiæ SS. Simonis et Judæ sub eorum altari in Vaticana æde reponuntur 447 c

Anno 1614 transferuntur plurium episcoporum Papiensium reliquiæ 2 b c

Anno 1616, die 29 octobris, moritur Messanæ Ven. Seraphinus Lucas a Francofonte, Minorita 779 c

Anno 1620, die 29 octobris, Eugubium transfertur corpus S. Erasmi martyris 782 a

Anno 1626 moritur Guilielmus d'Oyenbrugghe de Duras, dictus baro de Meldert 871 c

Anno 1628 renovatur S. Ermelindis oratorium 856 e

Anno 1635 Jacobus d'Oyenbrugge denuo servat S. Ermelindis reliquias 859 e

Anno 1638 Comi tertia translatio reliquiarum S. Fidelis martyris 554 b

Anno 1639, die 16 aprilis, archiepiscopus Cypri mittit ad regem Hispaniæ caput S. Simonis 447 e

Anno 1642 Dominicus Seguier, episcopus Autissiodorensis, dein Meldensis, recognoscit SS. Desiderii et aliorum reliquias 357 c

Anno 1643, die 27 septembris, deteguntur Tigerni sub pavimento S. Genesii Neophyti reliquiæ 545 d

Anno 1646 ex insula Sardinia Placentiam affertur corpus S. Fidelis, diversi a Comensi 560 b

Anno 1648 Jacobus d'Oyenbrugghe emit in perpetuum toparchiam Meldradiensem 870 e

Anno 1651 a Puritanis in Hibernia occiditur Wolfæus Didacus, ex ordine FF. Prædicatorum 180 c

Eodem anno nascitur B. Bonaventura Potentinus 110 e

Anno 1655 Romanus pontifex creatur Fabius Chisius 726 b

Anno 1666 admittitur B. Bonaventura Potentinus inter Minores Conventuales Nuceræ Paganorum 110 c

Eodem anno ædificatur Moguntiæ ædes S. Sebastiani ob depulsam luem 538 b

Anno 1667, die 5 octobris, professionem religiosam facit B. Bonaventura Potentinus, et paulo post mittitur Aversam et dein Matalonum 110 c

Anno 1668 petit B. Bonaventura Potentinus eremum S. Mariæ Gratiarum 110 c

Anno 1669 Anna d'Oyenbrugge obtinet ut S. Ermelindis reliquiarum sedes sit castellum Meldradiense 859 e

Anno 1671 mittitur B. Bonaventura Potentinus Amalphiam 110 c

Anno 1681 processus fit de cultu immemorabili B. Bernardi Vicensis 29 f

Eodem anno pergit B. Bonaventura Potentinus Neapolim; hinc Maranulam; inde in conventum S. Cresentii et demum Montellam 110 c d

Anno 1683 moritur V. D. S. Dominicus a Muro 114 b

Anno 1685 destinatur B. Bonaventura Potentinus ad conventum Surrentinum 110 d

Anno 1688 mittitur in insulam Isclam B. Bonaventura Potentinus 110 d

Circa eumdem annum Capreas insulam ingreditur B. Bonaventura Potentinus; et brevi post redit Neapolim 110 d

Anno 1692 a Turcis enecatur Petrus de Bosna Argentina, ex ordine FF. Minorum 181 b

Anno 1698, die 19 octobris, Neapolim repetit B. Bonaventura Potentinus 110 d

SÆCULUM XVIII.

Anno 1703, mense octobri, officium magistri novitiorum auspicatur B. Bonaventura Potentinus 110 d

Anno 1705 reliquiæ S. Ermelindis, bello exorto, transferuntur ad Lovaniense Beghinagium 860 b

Anno 1707 lues epidemica vastat viciniam Neapolis 146 d; cujus occasione, mense junio, Neapolim revocatur B. Bonaventura Potentinus 110 d

Anno 1710, die 4 januarii, Ravellum advenit B. Bonaventura Potentinus 110 e

Eodem anno Clemens papa IX confirmat multa festa sanctorum Cisterciensium 32 a

Anno 1711, die 26 octobris, Ravelli moritur B. Bonaventura Potentinus 110 e

Anno 1713 reliquiæ S. Ermelindis, pace reddita, referuntur Lovanio Medradium 860 c

Anno 1722, die 24 januarii, permittitur Vicensibus celebrare officium S. Bernardi Calvonii 32 c

Anno 1725 creantur patroni Bergomenses SS. Domnio, Domno et Eusebia, martyres habiti 822 d e f

Anno 1741 Benedictus papa XIV plura constituit de festis sanctorum Hiberniæ 881 c

Anno 1744 reliquiæ S. Ermelindis, bello exorto, denuo ad Beghinagium Lovaniense transferuntur 860 c d

Anno 1747 plura denuo constituit Benedictus papa XIV de festis sanctorum Hiberniæ 881 c d

Annno 1750 corpus B. Bonaventuræ Potentini reperitur integrum et sponte se movet 168 e

Anno 1752 moritur V. D. S. Antonius Lucci, episcopus Bovinensis 114 c

Eodem anno, die 29 octobris, moritur V. D. S. Angelus Antonius Sandreani 114 c

Anno 1767 obit Joannes Josephus Ludovicus van der Noot, baro de Meldert 871 f

Anno 1770, die 4 junii, heroicæ virtutes B. Bonaventuræ Potentini confirmantur 110 e

Anno 1774, die 8 septembris, duo miracula B. Bonaventuræ Potentini approbantur 110 e

Anno 1775, die 29 junii, Pius papa VI decernit tuto procedi posse ad ejus beatificationem 110 e

Eodem anno, die 19 novembris, beatis adscribit Bonaventuram Potentinum Pius papa VI 110 e

Anno 1783 cessant auctoritate civili suppressa Eremus S. Salvatoris Ilicetana et conventus S. Martini Senensis Eremitarum S. Augustini 724 e, 731 e, 738 b

Anno 1789, die 4 junii, conceduntur parochiæ Roborum reliquiæ S. Faronis 607 e f

Eodem anno, die 2 novembris, fisco publico in Galliis addicuntur omnia bona ecclesiastica 445 f

Anno 1790 Polensis et Tergestinæ diœceseon mutationes 338 b

Eodem anno, die 24 maji, monachis Claravallensibus optio datur exeundi ex claustro 445 f

Anno 1791 venditur sub hasta monasterium Bullencurtianum 392 c

Ab anno 1792 ad 1803 S. Ermelindis reliquiæ humo Meldradii absconduntur 860 e

Anno 1793 reliquiæ sanctorum Silvanectenses conduntur in cœmeterio 911 c

Anno 1798 instituitur Moguntiæ cultus libertatis et rationis 538 b

SÆCULUM XIX.

Anno 1806 recognoscuntur S. Justi reliquiæ 245 c e

Anno 1813 obit Ludovicus Lamoral princeps de Ligne 872 a

Anno 1810 supprimitur auctoritate civili conventus S. Leonardi Ilicetanus, caput congregationis Eremitarum S. Augustini 724 e; quod et conceditur pro rusticatione facienda alumnis seminarii Senensis 738 b

Anno 1818 diœcesis Polensis unitur Parentinæ 338 b

Eodem anno quinque diœceses littoris Amalphitani extinctæ et unitæ Amalphitanæ 113 a, 151 d

Anno 1820, die 5 septembris, Pius papa VII certam declarat inventionem corporis S. Francisci Assisiatis 836 a

Eodem anno supprimitur conventus Senensis S. Augustini Eremitarum 731 e

Eodem anno Pius papa VII unit ecclesiam Brugnatensem cum Luni-Sarzanensi 806 a

Anno 1828 archiepiscopus Florentinus et sacra rituum congregatio approbant cultum immemorabilem B. Joannæ Soderiniæ 401, 402

Anno 1830 Polensis et Parentina diœceses concluduntur provincia Goritiensi 338 b

Anno 1842 S. R. C. approbat cultum immemorabilem B. Ludovici Morbioli 419 e

Anno 1845, die 6 septembris, episcopus Rupellensis certam declarat inventionem corporis S. Eutropii 835 f

Anno 1848, die 4 augusti, confirmatur a S. R. C. cultus immemorabilis B. Damiani Finariensis 107 a b c d

Eodem anno reliquias S. Ermelindis recognosci jubet Em. V. cardinalis Sterckx 861 f, 862 a

Eodem anno fit Bergomi solemnis translatio reliquiarum SS. Domnionis, Domnonis et Eusebiæ, martyrum habitorum 822 f

Anno 1849 reliquias S. Ermelindis recognoscit ipse Em. V. cardinalis Engelbertus Sterckx 862 c

Anno 1851 casu reteguntur sepulcra sociorum S. Eucharii, episcopi et martyris 230 a b c d

Anno 1854 extrahuntur e cœmeterio reliquiæ sanctorum Silvanectenses 911 d e

Anno 1855 episcopi Angli petunt ut Ven. Beda inter ecclesiæ doctores referatur 774 d e

Anno 1856 visitantur reliquiæ S. Dodonis 632 b c

Anno 1865 beatificatur Joannes Berchmans S. J. 518 c

Anno 1866, die 10 augusti, publicæ pietati exponuntur reliquiæ Silvanectenses sanctorum, olim in cœmeterio sepultæ 911 e

RECENSIO IMAGINUM
QUÆ HIS ACTIS CONTINENTUR

Mappula topographica viciniæ monasterii Waslerensis, pag. 630.

Mappa topographica viciniæ Meldradiensis et parochiæ, pag. 844.

Imago villæ Meldradiensis et mausolei S. Ermelindis, pag. 856.

Imago arcæ et oratorii S. Ermelindis, pag. 864.

MONITUM

In Commentariis de S. Frumentio, Æthiopiæ apostolo, de S. Elesbaa, rege Æthiopiæ, et de S. Tecla Haimanot, monachorum in Æthiopia patre, non semel factus est sermo de edenda Disquisitione critica de veteri Æthiopia, a Christo nato ad S. Frumentii tempora; quam sequi debebat Conatus chronologicus de regibus Æthiopiæ: ita ut consilium nostrum esset præsenti tomo concludere integram fere historiam ecclesiasticam remotissimi et vix non incogniti illius imperii. Verum, quum hujus operis auctor, R. P. Eduardus Carpentier, diutino molestoque morbo Monœci in littore maris Mediterranei detineatur, non potuit illa scriptio opportuno absolvi tempore, neque Bruxellas deferri, nisi quum jam indicibus conficiendis daremus operam. Visum est itaque illam ad proximum tomum differre lucubrationem, ubi in limine appareat. Ad quam sententiam tanto promptius ivimus, quod et mediam partem Actorum sanctorum diei vigesimæ nonæ octobris seponere coacti fuimus, ne præsens liber in immensum excresceret. Ex eadem illa absentia ortum est alterum incommodum. Quum fieri non posset ut tanto intervallo mitterentur ad auctorem ipsummet paginæ, priusquam prelo excuderentur, non potuit ubique observari eadem in referendis nominibus æthiopicis ratio: quum enim Æthiopibus, Græcis, Latinis, Gallis, Italis, Lusitanis et Anglis, ex quorum libris Commentarii illi collecti sunt, literarum sonus idem non sit, pronum est non ubique eamdem in scribendo sequi normam; quam diversitatem facile est tollere ex typographicis exemplaribus, difficillimum ex manu scriptis paginis, aut aliena opera. Hos itaque aliosque similes nævos clementer condonare velit æquus benignusque lector.

Oktober XII: 26. Oktober - Ergänzungen