Post An. Chr. DL.

[Commentarius]

Aspasius, Episcopus Elusanus Meloduni in Gallia (S.)

[1] Meledvni (oppidum est Galliæ Celticæ in insula Sequanæsitum, [S. Aspasius Meleduni Patronus.] quatuor passuum millibus a Fontisblaudi regia) Diui Aspasij nomen magna religione colitur, vt testatur Papirius Massonus in libro de Fluminibus Galliæ. De eo Kalendis Ianuarij ista habet Molanus in Addit. ad Vsuardum: Castro Mileduno Depositio S. Aspasij Confessoris; cuius ibidem nomini principalis Ecclesia titulatur, licet vita penitus ignoretur. Eadem fere Martyrologium Germanicum eodem die, & Philippus Ferrarius in generali catalogo Sanctorum, qui addit loci eius tutelarem haberi. Celebritas eius II. Ianuarij agitur, ob festum fortasse Circumcisionis dilata.

[2] Fuit, vt quidam existimant, S. Aspasius Episcopus Elosensis siue Elusensis Ecclesiæ, [Putatur Episcopus fuisse.] quæ Auscum translata est, aut cum Auscensi vnita; sed postmodum: nam eodem tempore Proculeianus Auscensis Episcopus erat. Subscripsit Aspasius Concilio Aurelianensi II. anno Christi DXXXIII. & Aurelianensi IV. anno DXLI. item V. anno DXLIX. & Aruernensi II. anno DXLIX. vt videre est apud Iacobum Sirmondum nostrum to. I. Concil. Galliæ, [Quando vixerit.] & Claud. Robert. in Catalogo Archiepiscoporum Auscensium. Hic tamen Episcopos Auscenses & Elusenses videtur confundere, cum etiam anno DCXXX. Concilij Rhemensis tempore diuersi fuerint.

[3] [Mortuus Meloduni.] Cum Meloduno transiret Aspasius febri correptus fertur, ex qua deinde mortuus I. vel II. Ianuarij. Eius laudes cecinit pluribus hymnis Sebastianus Rouillardus Melodunensis, in Curia Parisiensi Aduocatus, eruditione ac pietate celebris. Mortuus est S. Aspasius (si Elusensis Episcopus fuit) ante an. DLXXIII. quo Concilio Parisiensi IV. subscripsit Laban Ecclesiæ Elosanæ Præsul. Qui Meloduni colitur, solum Confessor dicitur, non Episcopus. Seruantur religiose eius ossa capsis inclusa partim in S. Mariæ, [Eius ossa.] partim in ipsius nomini dicata æde. Appellatur & Euspasius.