An. Chr. DCCXXIX.

[Commentarius]

Tato, monachus in Samnio (S.)

[1] In Samnio, non procul a Vulturni fluminis fonte monasterium est S. Vincentij, olim a Longobardorum Regibus multis prædiis locupletatum, cuius quondam florentißimi, sed sua ætate collabascentis meminit Leander in Samnio. In eo cœnobio S. Tato colitur XI. Ianuarij, [S. Tatonis natalis:] teste Philippo Ferrario in catalogo generali Sanctorum, & in catalogo SS. Italiæ; qui ex dicti cœnobij monumentis eius acta breuiter recenset.

[2] Tato nobilis Beneuentanus, vt Christo seruiret, spretis omnibus, [Vita ex Ferrario.] patria ac parentibus relictis, vna cum Paldone, & Tasone fratribus, quibus erat idem propositum, peregrinationem suscepit. Ac primum in fines Marsorum ad Thomam Abbatem senem, cuius fama sanctitatis vigebat, vt illum, quid sibi esset agendum, consulerent, sese conferunt: cuius persuasu in Samnium circa Vulturni amnis ortum venientes, ibi in solitudine vitam asperrimam sub Paldonis maioris natu regimine, multis sibi sociis adiunctis ducunt. Mortuo Paldone Gregorio II. Pont. Max. Taso etate minor in administratione subrogatur: cuius cum monachi austeritatem & seueritatem non ferrent, Tatonem in locum illius subrogant. Quæ res ad Pontificem delata improbatur. Ipse autem Tato interim sanctitate conspicuus, III. Idus Ianuarij, anno salutis DCCXXIX. obdormit in Domino. Hæc Ferrarius. Colitur S. Paldo XI. Octobris, S. Taso XI. Decembris.