Secvlo I.

[Commentarius]

Maximus, Episcopus Taurominitanus in Sicilia (S.)

[1] Tavromenivm, quæ & Tauromenia, & plerumq; Taurominium, Græcis Ταυρομένιον, & Ταυρομένειον, vulgo nunc incolis Taormina; antiqua & celebris Siciliæ vrbs est, [Taurominium olim vrbs Episcopalis.] medio inter Messanam & Catanam interuallo. Olim proprium habuit Episcopum, vt ex Registro S. Gregorij Magni patet, cuius plures ad Secundinum Taurominitanum Episcopum extant epistolæ. Atque a Ioanne Diacono memoratur S. Procopius eiusdem vrbis Episcopus, an. 909. martyrio coronatus. Nunc Archiepiscopo Messanensi subest Taurominium, vt testatur Fazellus de rebus Siculis decad. 1. lib. 2. Primus isthic sedisse S. Pancratius traditur, Apostolorum Principis discipulus, de quo III. Aprilis agemus.

[2] [S, Maximi, 2. Episcopi, natalis.] Ei suffectus S. Maximus, cuius hodie natalem celebrari scribit Ferrarius in generali catalogo SS. his verbis: Tauromenij in Sicilia S. Maximi Episcopi a S. Petro ordinati. Eadem habet Octauius Caietanus in Idea operis de Sanctis Siciliæ. De eo Metaphrastes 29. Iunij in Commentario de gestis SS. Petri & Pauli: Et cum venisset (Petrus) Tauromenium, diuersatur apud Pancratium virum sapientissimum. Quo in loco cum quemdam Maximum catechesi instituisset & baptizasset, & Episcopum ordinasset, Romam appellit. Plura de eo necdum comperimus.